tað ikki bara vinnuna hetta fer at raka, varð víst á. Eisini ítróttarfeløgini í oynni fara at koma í neyð av hesum. Sum er hava feløgini 10 túra kort, sum flutt verða millum ymsar bilar, alt eftir, hvør nú

hósdagin fekk hann sum borgarstjóri í Sørvági fleiri uppringinar frá fólki, sum líkasum vóru komin í neyð av støðuni. Fólk, sum høvdu ætlað sær at flutt vestur í Vágar, tí ferðamøguleikarnir til miðstaðarøkið [...] eisini borgarstjórar aðrastaðni í Vágum høvdu verið fyri tí sama hósdagin, at fólk ringdu og kærdu sína neyð. Summi høvdu beinleiðis hug at angra, at tey vóru farin undir at byggja í Vágum.

triðja bøn: Verði vilji tín sum í himli so á jørð! Vit hava so lætt við at heita á Guð tá ið vit eru í neyð, ? ella tá ið vandarnir lúra, og rætt er at gera tað, nógv dømir eru um persónar í Bíbliunni, sum

ráðnum má sigast at benda á, at hon ikki á nakran hátt er merkt av, at her er talan um borgarar í neyð, sum knappliga standa á berum uttan endurgjald fyri mista inntøku, sum má sigast at vera grundleggjandi

valdan. Kæra sína neyð hvønn dag At kollfirðingar eru ónøgdir, er als ikki ókent fyri honum, tí hann sigur, at tað er ikki dagur, at kollfirðingar ikki venda sær til hansara at kæra sína neyð. Og í summum føum

abbabørn so fróð. Vóru um tey so glað og góð. Tøkk fyri bønir fyri okkum, tað vóru tær ið bóru, troyst í neyð, tá tit frá okkum fóru. Hvílið í friði til tykkum bæði, frá mær, æra veri minni um foreldur, ið eg

og fer hetta eisini at merkjast á tí mentanarliga økinum. Fólk við hampuligari inntøku hava onga neyð, men eg ivist onga løtu í, at mong børn, ung og gomul fara at kenna seg við sviðið soð. Fyrr ella

ikki vera nakran fyrimun fyri evropeiska trygd. Gongur strúkandi Meðan stjórnir víða um kæra sína neyð um búskaparliga afturgongd, kann russiska stjórnin fegnast um ta øvugta, tí í Russlandi gongur tað

ynski um frið og ynski um gleði í einum heimi, har íð hesi bæði so ofta eru avloyst av haturi, kríggi, neyð, hungri og sorg. Síðani hetta evangeliið ljóðaði av fyrstan tíð er einki vorðið øðrvísi: Í staðin

hvønn veg tað bar, tað vildi tú altíð fortelja mær. Tú orkaði ikki meir, tú vildi sleppa úr hesi neyð. Tú visti, at tú komst í ein betri stað. Tú tosaði um himmalin og gleddi teg at sleppa hagar. Eg minnist