spáka tær runt í Havn og úti á bygdunum framvið traðirnar sær tú sama mynstur ár um ár. Traðir, har ull rekst allastaðni, og aðrar sum eru reinar og snøggar. So er beistagerðin ímóti tjaldrinum byrjað. Henda [...] fullkomin líkasæla. At fólk sum hava eina trøð við seyði á, og sum hava allar møguleikar at rudda fyri ull, ikki gera tað kortini, er tann reini óflýggjaskapur. Tá ið tey vita hvønn vanda tey koma tjaldrinum

ættarlið av kvinnum hevur gandað tey vakrastu pløggini burtur úr siðbundnum føroyskum tilfari sum ull og skinnum. - Ein annar viðkomandi spurningur er, hvussu vit fáa økta javnstøðu, har politiskar avgerðir

nú summarið er komið til landið. Inni í sjálvum handlinum er rættiliga rúmligt. Angurin av tøvdari ull er eyðkendur. Men har eru ikki bara troyggjur. Tú fært handskar, jakkar, húgvur, ullvørur, bøkur um

Lítluvík, har ið ein bókstavliga kundi síggja trøll á aljósum degi. Hanne arbeiðir nevniliga við tøvdari ull, har ið hon ígjøgnum ár og dag við eini serligari nál í hond hevur formað trøll til, bæði stór og smá

Føroyum var, at føroyingar í einahandilstíðini (1524-1856 ) í staðin fyri turran fisk fóru at flyta út ull og ullarvørur. Hetta gjørdu teir, tí at tað loysti seg best handilsliga. Fiskivinnan fekk lítlan og

rættan hátt, at hekla grýtulappar, at gera smáskelti, at seta merkiseðlar á eplaposar og at fáast við ull. Í Vakstarhúsinum í Sandavági verður putlast við urtapottum og radisum – og sum tað kom fram undir

í bátin. Harafturat var tað mesta av gomlum seyði í rættini tikið og somuleiðis seyður við fullari ull, sum ikki hevur verið inni leingi Menninir, sum róku, høvdu trol ímillum sín og soleiðis fingu teir

trupulleiki Illfýsna vetrarveðrið í Føroyum er ikki ein trupulleiki fyri lamurnar. Tær hava tjúkka ull og tola væl kulda. Tá kavi er har lamur eru, er tað ikki altíð at tær fara inn í fjósið. Ofta leggja [...] ektað lama, og hin er ein part alpaca-lama. Hetta er eitt slag, ið er serliga kent fyri at hava góða ull, ið verður spunnin til úrvalstógv. Tó so, tá tað er blandingur, er ullin ikki eins fín, sum var hon

Nógvar eru søgurnar av Sandi frá seinastu sólarmyrking. Ein er um eina konu sum fekst við at vaska ull. Hon visti ikki um sólarmyrkingina, so tá dimmið legði seg um bygdina, helt hon fyri: Burtur við øllum

var ikki fyrr enn í 1990-unum, at koyrandi var millum bygdirnar. Um kvøldarnar arbeiddu tey nógv við ull. Rokkur var í hvørjum húsi. Her var nógv at gera, tí hvør skipsmaður skuldi hava 4-6 sett av ullintum