arbeiði, so er neyvleiki ein avgjørd fortreyt fyri einum góðum úrsliti. - Man tað ikki vera í lagi nú?, spyr ein av monnunum. Hann er skjótur niður á knæ. Hann kikar og javnvigar eina løtu niðan móti kirkjuni

øll at verja mammuna, og tey høvdu eisini brúk fyri at vera glað og jalig. Meðan vit sita og práta, spyr Turið yngstu dóttrina, um hon minnist hinaferð, tá ið hon kom inn á wcið, tá mamman stóð og setti

hann kann koma við heilt ógrundaðum útmeldingum uttan at hann fær nóg sterkt svar uppá tiltalu. Hví spyr eingin Nyrup um, hví hann heldur 4-5 ár eru rímulig. Hvat liggur í boðskapinum hjá honum? Eru 4-5

grundlóg fyri eitt fullveldisríkið, so tykist fáur longur at taka hesa fullveldisætlanina fyri fult ? man spyr bara eftir, hvat alternativið man fara at vera. Og tjakið lagar seg nú eisini meira eftir tí, hvussu

At tað svingar millum teir báðar tónleikararnar í smáttuni í Tvørgøtu, er ikki at taka seg aftur í. Spyr ein, hví verkið hevur heitið tónleikamynd, so svara teir við snildisligum orðavavstri, at ikki er

eingin. Og so fellur tosið sjálvandi á umhvørvisfelagsskapirnar, hann eisini hevur hoyrt um. Hann spyr, hvussu tað ber til, at tað í ár bara eru dripnir 10.000 hvalir í Føroyum, tá tað vanliga plaga at

Og hvar fer so yvirskotið av alivinnuni, tá ið útlendskur kapitalur eigur so stóran part av henni, spyr hann eisini. Sleppa ikki at mennast Torbjørn Poulsen sigur, at tá ið hugsað verður um útlendskan kapital

drívur á. Men eisini Wallander er tíðum í iva. Í sambandi við seinasta orðið hjá tí eldru kvinnuni, spyr hann seg sjálvan: »Hvørja áskoðan havi eg?« og svarar: »Eg havi als onga áskoðan«. At Kurt Wallander

mær. Eg ivist í, um nakar tímir at stilla upp her suðuri aftur, tí, hvat skulu vit stilla upp til?, spyr Ási Jacobsen.

týðuligar avmerkingar, sum tú sum síggjandi kann halda teg til. Hvussu skulu tey sjónbrekaðu so hava tað, spyr hann. ? Tað, tey sjónbrekaðu hava brúk fyri eru kontrastir. Týðuligir kontrastir. Tá hava tey nakað