fátækraraktum pensjónistum at kenna seg noyddar at venda sær til privatar hjálparfelagsskapir at fáa mat og klæðir uppá kroppin. Fái nú eftirlønina til fyritíðarpensjónistar upp á pláss og hækki somuleiðis
fátækraraktum pensjónistum at kenna seg noyddar at venda sær til privatar hjálparfelagsskapir at fáa mat og klæðir uppá kroppin. Fái nú eftirlønina til fyritíðarpensjónistar upp á pláss og hækki somuleiðis
sigi Eg tykkum: Tað, sum tit ikki hava gjørt einum av hesum minstu, hava tit heldur ikki gjørt Mær." Matt. 25, 45. Tískil verður lívið hjá mongum av hesum familjum tungt, ja ofta enda við skilnaði. Tær almennu
Meginpartin av myndunum hevur hann við vælvild frá Tórshavnar Býarsavni, Føroya Fornminnissavni og Matrikulstovuni fingið loyvi til at prenta, men eisini nakrar frá øðrum almennum stovnum og ein
turrur fiskur, spik og saltgrind dámdu gestunum væl sum nakað serstakt, umframt annan sera góðan mat, ið bert Jákup Ziskason kann gera hann. Japanski ambasadørurin var ógvuliga áhugaður í hvørji fiskasløg
friðingartíðin longd á vári, so tað eru nógv av teimum yngru, sum slettis ikki hava smakkað henda góða mat. MEN tað er ikki bara matin, hugsað verður um. Hugsað verður eisini um fuglalívið, og trivnaðin úti
spyrja teir um pólska lívið og mentanina. Eftir fyrilesturin var bjóðað til drekkamunn og pólskan mat, og hetta rundaði tiltakið av sum eina pólska heildaruppliving, sum fyriskipararnir eru sera væl nøgdir
sum vit føroyingar ofta fáa ov lítið av í okkara kosti. Náttúran hevur lyndi til at veita okkum tann mat, okkum tørvar, í tí øki, vit búgva, sigur Poul Jákup Thomsen. Tí er grindin ein týdningarmikil partur
vænti, vit verða heima jóladag, og tá verður ræst kjøt á skránni. 2. jóladag fara vit at gera góðan mat heima saman við góðum fólki. Sóleyð Klettskarð í Kongsstovu sigur, at jólini hjá borgarstjóranum snúgva
tað, tá ið skitin og skóleys børn koma rennandi til okkara og spyrja, um vit hava mat at geva teimum. Tey hugsa meira um mat enn klæðir, sigur Absalon Matras, sum sigur seg mangan hava felt tár. Á seinasta [...] síðan. Tá vóru vit noydd at flýggja, tí vit vórðu álopin av svongum børnum og vaksnum, sum vildu hava mat og klæðir, sigur Absalon Matras. ---------------- 23. mai fekk Rumeniahjálpin ein nýggjan gamlan buss
