morgunin. Nakrir menn standa og práta, og frammanfyri virkið liggur ein einstakur útróðrarbátur. Ein maður er júst farin í land hagani, men einki sæst kortini til nakran fisk. Aðrastaðni í havnalagnum eru

Bíbliuni: 1.Mós.1,27: "...sum kall og konu skapaði hann tey", ikki sum kona og kona, ella sum maður og maður, tað er tí samkynd ikki kunnu fáa børn, tí tað er ómóti náttúruni. Tí er tað ikki rætt at fara [...] samkyndur og standa fram við Guðs orði, tá lýgur hann, tí at skrivað stendur í 3.Mós.20,13: "Hevur maður samlegu við mann á sama hátt sum við konu, tá fremja teir báðir andstygd; teir skulu láta lív; blóðsekt

merkir ikki, at ein slíkur liviháttur er rættur. Eg minnist, at í mínum uppvøkstri kundi onkur fullur maður detta inn á gólvið og sat og tosaði við pápa mín. Pápi lurtaði fyri tað mesta, men hann var ótrúliga

vaks Elsuba upp inni hjá abbanum Óla. Hon var uppkallað eftir ommuni. Óli var stillur og siðiligur maður. Ein søgan um hann er ein dagin um borð á Súluni. Bróðirin Poli hjá Guttormi, Martin hjá Fríðrikki

á liðnum hesaferð var, at Rógvi Jacobsen var aftur á føroyska liðnum. Og Henrik var eisini fyrsti maður at taka undir við, at hann hevði gjørt eitt sera gott arbeiði. - Hann stríddist ófatuliga væl fyri

komið fyri, at ein umsøkjari til eitt prestastarv, sum er innstillaður sum nummer eitt, og har næsti maður hevur tikið seg aftur, við fullum stuðli til tann fyrstvalda, ikki hevði fingið starvið. Ólavur Petersen

skuldu skrivast inn. Har møtti hópurin av konfirmantum, og foreldrini sjálvandi. Ein stórur, bulmikil maður, ikki hvør sum helst, hann var militerattaché á donsku sendistovuni, tók í hondina á okkum, og segði

skuldu skrivast inn. Har møtti hópurin av konfirmantum, og foreldrini sjálvandi. Ein stórur, bulmikil maður, ikki hvør sum helst, hann var militerattaché á donsku sendistovuni, tók í hondina á okkum, og segði

tristur út, er stórskemtari til, og vit sum kendu Finnboga vita, at hann var ein sera skemtingarsamur maður og hartil kensluliga løddur. Hetta sást tíðum, táið onkur løta var, har vit tóku okkum meira av løttum

hending, og er eisini ein træskurður (1902) av pápanum, meðan hann biður. Listaverkið ber heitið: Gamal maður í bøn. Svarthvíta prentið er bardagin millum ljósið og myrkrið ikki bert tað, men eisini ræðslan fyri