vóru í góðum standi, tá teir fóru út um várið. Tá høvdu vit ikki nógv pláss til seyð. Vit høvdu bert pláss til ein seyð í kjallaranum í Tarti. Tríggir stóðu niðri í neystinum frammanfyri bátin. Pápi passaði

av fastrini, tá hon gjørdist 100 ár. Jógvan hevur verið bóndi og her hevur hann eisini kent hvønn seyð gjøgnum fleiri ættarlið. Sonurin Mikkjal hevur tikið við bóndaskapin, men Jógvan er við kortini. Í

fakfelag aftan fyri seg. Føroyar eru soleiðis hóttaðar, at fjøllini og líðirnar eru gott beiti til seyð, neyt og ross, meðan tað er í láglendinum, at dyrkilendi finnst, og verður nýtt til at velta. Hetta

Spurdur, hvat hann tekst við í frítíðini, sigur Jack, at í Nólsoy er altíð okkurt at gera. - Vit hava seyð og gæs, og vit hava bát. Eru líkindini hampilig, er hugsandi, at eg eri í bátinum. Jack hevur verið

Toftum. Alfred eigur fimm abbadøtrar. Í frítíðini fæst Alfred, sum er sera vinsælur og fyrikomandi, við seyð og rabarbur, og hann hevur fyri nøkrum mánaðum síðani keypt Gráasteinshúsini í Saltnesi, sum hann

aftan fyri DR, tá hugsað verður um tíðinda- og mentunnar- og fólkalívssendingar generelt. Sigmund um seyð Tað var ein lækni, sum einaferð segði, at tað einasta góða við seyði er, at tú mást renna eftir honum

øðrum støðum og í ymiskum støddum, alt eftir tørvi. Í sláturhúsinum verður møguligt at slakta neyt og seyð, at royta fugl, at garva og eisini fyri royking. Málið hevur verið til viðgerð m.a. í Innlendismálaráðnum

hevur Rasmus leingi havt stóran áhuga fyri seyði. Henda tíðin er sera spennandi hjá teimum, sum eiga seyð, nú lembingin er fyri. Prátið teirra millum snýr seg fyri ein stóran part um, hvussu væl lombini eru [...] Royndarstøðini í Kollafirði. - Hetta er eitt gott skeið, tí her fær ein nógv áhugavert at vita um seyð og seyðahald, sigur Rasmus. Markað Hvussu seyðurin verður markaður er ymiskt, og hvat hann verður

ar, sálar­frøðingar, høvdu øll fíggjar­viðurskifti um hendur, høvdu kríatúr, kúgv og summar høvdu seyð. Tær settu niður epli og hoyggjaðu. Umframt hetta var alt tað, sum varð gjørt til matna og klædna

Hvør av øðrum liva má, verður ofta sagt, og tað er ikki óvanligt, at viðurskiftini millum hund og seyð eru eitt sindur spent við hvørt. Men her er eitt dømi um, at tað eisini kann vera tann beri idyllur