Anfinn Kallsberg í viðtalu við Sosialin, hann sigur eisini at tænastuvinnunar ikki kunnu liva sítt egna lív, men mugu avspegla tann eftirspurning, ið er hjá primervinnuni. Tú kanst gott samanbera almennar- og

gjørdist nummar trý. Nummar eitt gjørdist ikki óvæntað Hilmar Jan Hansen, ið veruliga hevði fingið lív í salin, tá ið hann kom á pallin og gjørdi eina parodi upp á Tobba. Hilmar Jan bleiv heiðraður, sum

máli um, at ferðasambandið spælir ein avgerandi leiklut. Vit eru púra samdir um, at skal oynni verða lív lagað, so má farleiðin millum Svínoy og restina av landinum bøtast munandi, soleiðis at bæði akfør

prestar, Andreas Andreasen og undirritaði, og ein danskur prestur, sum hevur búð í Danmark alt sítt lív, men hevur føroyska pápan. Henda vitan var eingin loynidómur fyri nakran, tí at mannagongdin er tann

einaferð integritetur. Tann sjálvsútnevndi "granskar-in" dugir ikki at skilja ímillum eitt sosialt lív og tað at granska. Tískil fáa vit hesar merkiligu konstellatiónirnar har vaksnir menn standa og lova

menniskjanum ein frían vilja. Tað er tí avgerðin hjá hvørjum einstøkum, hvussu hann/hon vil liva sítt lív. Gud gav menniskjanum frítt at velja, um tað vildi liva sambært Hansara forskriftum ella ikki. Meirilutin [...] vit ikki skulu blanda politikk og religión. Vit kristnu fáa at vita, hvussu vit skulu liva okkara lív, av menniskjum, sum ikki kenna Bíbliuna, av menniskjum, sum hóast tey ikki kenna innihald Bíbliunnar

"Hevur maður samlegu við mann á sama hátt sum við konu, tá fremja teir báðir andstygd; teir skulu láta lív; blóðsekt hvílir á teimum." Hatta er eitt hart vers, men hatta er sannleikin, tí alt sum stendur í

fólk hava altíð verið, tey hava fingið frið, hvør einstakur ger eitt val um hvussu hann livir sítt lív, men tað merkir ikki, at ein slíkur liviháttur er rættur. Eg minnist, at í mínum uppvøkstri kundi onkur [...] ljóða: »Tú skalt ei, tú skalt!« Væl veit eg, at vit í egnari megi ikki megna at liva eitt fullkomið lív, men hava vit mist tað røddina úr okkara brósti, sum ávarandi sigur: Tú skalt ei, tú skalt, so eru

havi. Leiðir okkara skiltust, búðu í hvør sínum heraðshorni og livdu eins og flest onnur eitt langt lív uttan stórvegis samskifti. Tað var tí sonn frøi, tá ið hon saman við vinkonum í mars mánað støkk inn

tá ið hann gekk í 3.g. byrjaði hann at atbeiða í útvarpinum. Eitt arbeiði, sum hann gekk uppí við lív og sál, og tá ið studentsprógvið varð tikið, valdi hann sær fjøllmiðlaarbeiði sum lívsstarv. Tað var