Tinganes umvælt og skipað í eini heild, so staðið kemur til sín fulla rætt sum fornminni, ið myndar okkara søgu og tjóðarsamleika, samstundis sum tað verður nýtt til stjórnarfyrisiting. Tað fer eisini at
hava havt virðing fyri í Løgtinginum, siga teir báðir. Teir staðfesta, at samkynd hava altíð verið í okkara samfelagi, tó tey ikki hava verið ein væl lýddur samfelagsbólkur. - Hetta eiga vit at fyrihalda okkum
Serlga er tað alifiskurin sum er okkara størsta útflutningsvøra, og eftir hana er tað uppsjóvarfiskurin. Eisini er tað áhugavert, at orsøkin til vøksturin ikki er økt útflutningsnøgd, men øktur
Í staðin burdi arbeiðsbólkurin brúkt sína orku til at farið niður í trupulleikarnar hjá teimum í okkara samfelag, sum vit longu nú vita, hava tað trupult, sigur Sonja Jógvansdóttir. Hon eftirlýsir, at
tá, var eingin sjóvarhiti yviri við Strond í dag. Málið snýr seg um at byggja land, at gagnnýta okkara egna tilfeingi, og at gera hetta burðardygt.
ikki tí vit vilja vísa, at vit tora. Vit vilja heldur ikki spilla nakran út. Vit vilja bert siga okkara hugsan um samfelagið, og tey evni, sum vit taka upp, siga Steen Rói og Ragnar. Teir báðir vísa á
eldraøkið. Og sum landsstýriskvinna kann eg ikki liva við, at ógvuslig inntriv verða gjørd í lívið hjá okkara gomlu, sigur Annika Olsen. Og sambært landsstýriskvinnuni kom kunningin um fráboðaðu sparitiltøkini
taka okkum av teimum, sum ikki eru frísk. Men tað, at hjálpa fólki at varðveita eitt gott lív, er okkara skylda, og tað fara vit at gera nakað við, sigur Karsten Hansen. Hann veit ikki, hvat tað fer at
Edmund Joensen. Hann vísir á, at tað nyttar einki at renna undan ábyrgd: – Nú má politiska leiðslan í okkara landi blíva vaksin og stýra á teimum økjum, ið eru yvirtikin, og sum Føroyar sjálvar hava ábyrgdina
tær far um. At skriva heimssøgu, hendir ikki hvønn dag, og tá ið tú umboðar eitt so lítið land sum okkara, so er hendan hendingin í heimssøguni enn størri fyri okkum. Tín fyrimynd eigur eisini at læra okkum
