til sína egnu ætt. Jósef fekk kaldliga móttøku vegna dreymar hansara. Í dreymi hevði hann sæð, at sól, máni og ellivu stjørnur nigu fyri honum. Og á akrinum hevði hann í dreymi sæð, at bundi hansara reisti [...] seg fyri bundi Jósefs. Bundi Jósefs á akrinum bar boð um eina jørðiska konga- og høvdingastøðu, men sól, máni og stjørnur bóru boð um eina hægri tign - ein tign sum kom omanífrá. Dreymar Jósefs minna á orð

var samankomið úr øllum bygdunum í oynni. Veðrið var av tí fagrasta, ein ond vestaneftir, klárt og sól. Byrjað varð við at tveir felagssangir vórðu sungnir, síðani sang sangkórið úr Betania í Skopun tveir

óheftan tíðindaflutning. Einasta mótargument tykist vera, at sjónvarpið ikki nýtir stoppur fyri at deila sól og vind líka millum politisku flokkarnar. Men hetta er heldur ikki neyðugt - tað sum hevur stórstan

Løgmanssteypið Hóast veðrið var av tí allar besta, so gjørdist talan ongantíð um nakra sanna fótbóltsveitslu, tá HB og EB/Streymur hittust í Gundadali. Málveitslu ? kanska ? tí HB-viðhaldsfólkini høvd

longur, tí so ger hon okkum sambandsfólkum fyri skommum. Tosa um Oyggjatíðindi; nei, tað er sum ein sól afturímóti tykkum. Teir taka kanska okkurt, ið teir fá fatur á, men tit taka upp úr ongum. Og so tit

møguleikar, vit hava. Og teir eru nógvir. Hóast vit ikki hava lýggjar, hvítar sandstrendur við brennandi sól og andandi loti (viðhvørt) innan av havinum, har fólk liggja á einum handklæði ella í einum liggistóli

fýrverki. Hóast okkara gentur eru vanar at svimja innandura, gekk v?l hjá teimum uttandura í brennandi sól. B?ði Apolonia og Rannvá settu persónlig met í sínum svimjigreinum. Special Olympics Føroyaliðið kom

vera við, at hon ella hann kann fáa óttan fyri smáum rúmum (klaustrofobi) at hvørva sum døgg fyri sól? Ella at koyra óttan fyri eiturkoppum á bláman? Og soleiðis kundi verið hildið fram at spurt. Men nú

spakførur og vinsælur lívið kann geva mong høgg yvir hvørjum tindi er róð handan fjøll tann æviga sól Hvíl í frið í fosturlandsjørð eg drýpi høvur í tøgn Jesus verið hjá tær! æra verið minni títt Viggo

uttanvert brotsteigin, og bólturin sat í meskunum aftanfyri Gunnar á Steig. Í steðginum vóru tekin í sól og mánað um, at tað skuldi verða heimaliðið, sum undan vindinum skuldi sláa tónan ann, og at tað skuldu