listamaðurin, Torbjørn Olsen, sum fer at sýna fram. Á framsýningini verða steinprent við myndevni úr Jesu líðingarsøgu. Í sambandi við framsýningina fer Niels Midjord eisini at framføra nøkur Kingoløg. Myndirnar

gott lív er eitt lív leyst av fortíð og framtíð, og har hvønn einasta dag verður hugsað og eftirlivað Jesu orð um ikki at stúra fyri nøkrum sum helst. Og hvørki eg ella tú kann hava ein trupulleika beint nú

gav teimum fjaðrar og veingir. Hvørja løtu væntaði vit, at teir fóru at taka seg uppfrá og boða um Jesu føðing og blanda seg við glámlýsið, men so var ikki. Pípan varð stungin í lumman, tá ið tað ringdi

menniskjum góður tokki má valda í heiminum nú og í framtíðini! Og tí kunnu vit eisini fegnast um, at Jesu barnið kom til okkara jólanátt við friði og er ljóslivandi og máttmikil. Í okkara trúgv finna vit

tína rúmligheit, títt tolsemi. Takk fyri øll minnini. Takk fyri at tú vart pápi okkara. Eg gevi meg í Jesu hond, eg ikki ráð skal sakna, hann førir meg til lívsins lond, hvar allir stormar tagna. um vit í

himmalsins einglum at verða við í tí stóra hvíta skaranum, ílatin hvít klæðir, sum eru tváaði rein í Jesu dýrabara blóði, sum rann á Golgata fyri okkara syndir, syngjandi Guði og lambinum lovsangir.

dagin. Men mítt arbeiði gevur mær stóra gleði, vón og troyst. Tað týdningarmesta í mínum lívið er Jesu kærleiki, og um eg kann vísa menniskjum á hann, so eri eg gleð. Serliga nú, tá verðin er háttað soleiðis

Sum vant eru fólk í túsundatali komin til Betlehem á Vestara Áarbakka í dag at hátíðarhalda Jesu føðing, og sambært tíðindastovunum eru øll gistingarhúsini full av gestum. Roknað verður við, at umleið [...] Nógvir muslimar eru eisini í Betlehem í kvøld. Teirra millum eru kvinnur við børnum, sum hátíðarhalda Jesu føðing. Á arabiskum máli eitur Jesus "Isa", og muslimarnir rokna hann sum profet.

gólvinum, til seinastu jarðarferð, at heilsa uppá hann, kundi ein hoyra hann ferð eftir ferð rópa á Jesu navn vegna pínu. Jesus var hansara álit. Tá kom eg at hugsa um eitt sálmavers: Frelsari, hevði ikki [...] kirkjuni bleiv so vakurt sungið sangur úr sálmabókini, nr. 561, hvar seinasta ørindi sigur: Eg gevi meg í Jesu hond, eg ikki ráð skal sakna, hann førir meg til lívsins lond, hvar allir stormar tagna. Um vit í

vinurin, hvussu gongur. Hann var altíð við tí góða orðinum. Sum ein helt fyri, at um nakar gekk í Jesu fótaspor her á jørðini, so var tað Jóannes. Tá vit vóru í Sumba og ferðaðust, so var altíð farið ein