Hetta brotið úr 2. Sám., úr sorgarsanginum sum Dávid kongur sang um Saul og Jónatan, tá Saul var deyður, vóru beinrakin og hóskaðu so væl um mín góða vin, Ólavur. Ómøguligt er í stuttari hugleiðing at

gjørdist so sjúkur, at hann doyði. Hann var í skúla hjá okkum mánadag, og longu leygardag var hann deyður. Óli var ógvuliga góður við okkum. Hann forsvaraði okkum altíð, og hann segði, at vit vóru hansara

Niels Winthereig var deyður í Íslandi, og høvdu vit báðir verið saman við honum við »Nólsoyar Pálli«. Eg minnist, hvussu sjáldsama góður Niels var við ungdóm. At Niels var deyður, frættu vit umborð í Grønlandi

giftust í 1951 inn í barnsdómsheim hennara inni á Bakka. Tvey børn fingu tey, Tummas Jóhan, sum er deyður fyri 10 árum síðan, og so mammu okkara, Elsy. Hóast abbi kendi seg sum vágbing, so gloymdi hann ongantíð

Altíð gekst tú við einum smíli, og heilsaði uppá øll. Tá ein maður í Lopra fekk at vita, at tú var deyður, segði hann » tað var snedugt, eg trúði at hasin maðurin bleiv í minsta lagi 100 ár«. Nú ert tú komin [...] í at tæna Harranum. Eg hoyrdi teg syngja tvær ferðir í morgun, men tá eg vaknaði var abbi mín enn deyður. Vit møtast aftur ein dag, men tá búgva vit ikki so langt frá hvør øðrum. Eg elski teg. Abbasonur

mínum elstu og bestu vinmonnum. Hann er hetta framvegis í mínum høvdi. Men satt er tað, at hann er deyður. “Only the good die young” siga bretar onkuntíð, og soleiðis eitur ein sangur hjá Iron Maiden, sum

sat við, eftir at hava fingið boð frá Boga, guðsoninum, um telefonina, at pápi hansara, Sámal var deyður. Eg hevði vitjað Sámal nakrar ferðir meðan hann lá illa sjúkur. Fyrstu ferð hevði hann - og eg eisini [...] gamlir. Eg minnist serliga, hvussu hann royndi at troysta meg, tá ið eg fekk telegram um, at pápi var deyður. Eftir at hava verið við Sjøvik í 4 1/2 ár, fór eg við Ramoen og Sámal fór niður á sjómansskúla í

einum stórum 95 ára føðingardegi fyri honum. Tá var hann væl fyri, men nakrar dagar seinni var hann deyður. Men beint áðrenn fekk hann sagt Petru, hvussu høgt hann virðismetti hana. Hornaheimið var altíð

myrkum døgum – tá ringdi Árni og segði, at hann hevði ring tíðindi at bera. Vinur okkara Jónsvein var deyður, tað var sum um alt støðgaði á, og samtalan var sera stutt, vit vóru báðir so ávirkaðir, at hugurin

Tað kom ógvuliga dátt við, at Randi kom á gátt 30/12?2001 at bera okkum boðini, at Heðin var deyður. Vit arbeiddu saman hvønn dag, men hann nevndi ongantíð nakað um, at heilsan kanska var farin at bila