uttanifrá? Var tað júst úr sorgini og veikleikanum, vitanin um, hvør ein stór og dyrabar gáva lívið er, vaks fram? Hjá Honum, vit savnast um í hesum húsi, har hava vit sæð styrkina í veikleikanum, sæluna í ósæluni

Tað er so eiðasørt at landsstýrið leggur uppí. Ársúrslitið í 1996 gjørdist góðar 15 mió. Inntøkan vaks við 9 mió., men útreiðslurnar vuksu eisini nógv. Oljan við góðum 4 mió. og raksturin annars við 19

psins salónum ? hann var sjálvur mangan ein umhildin borgari, eitt nú Carl Larsson. Listahugtakið vaks fram í salónunum til borgaraskapsins egna gagn til tess at prógva borgaraskapsins vitborna støði.

1891. Foreldur hansara vóru táverandi sóknarprestur í Vágum, Emil Bruun og konan, Dora Topp. Gudmund vaks upp partvís í Miðvági og partvís í Havn. Hann var evnaligur unglingi, og fór til Danmarkar at nema

For-eldur hansara vóru tá-ver-andi sóknarprestur í Vág-um, Emil Bruun og konan, Dora Topp. Gudmund vaks upp í Miðvági og í Havn, í Sandagerði, har Emil, fað-ir-in fekk starv seinni. Emil Bruun, var prestur

Men sum er, tykist, sum møguleikarnir á bretska marknaðinum eru uppsteðgaðir. Meðan Smyril sigldi, vaks útflutningurin til Bretlands, tí marknaðurin lagaði seg eftir rutuni. Men tað ber ikki til nú. Og

dystinum og vann heili 37-20. Allan dystin var tað heimaliðið, sum var á odda og munurin millum liðini vaks bara sum tíðin gekk. Í hálvleikinum var støðan 16-9. Tá átta minuttir vóru eftir at spæla var Neistin

mentamenn. Ofta menn, sum høvdu ytru umstøðurnar við og ikki ímóti. Men hin vanligi føroyingurin, sum vaks upp í tí smáa og sjálvur mátti stríða seg til tað, hann nú einaferð kundi, verður gloymdur. Og tað [...] at sige. Gud, lad mit navn optegnet stå i Himmeriges rige.« Tað var tann tíðin Ólavur úti í Stovuni vaks upp á Eiði, meðan bygdin hevði sína gulltíð, um so kann sigast. Tað mesta, vit kenna til Eiði um hesa [...] aðrar mátar livdi hann soleiðis, sum nú einaferð bar til. Og so kom hann í søguna. Smádrongurin Ólavur vaks og varð maður. Og túnini á Eiði hava tókst honum ov trong, tí hann stundaði út í heimin. Í 1862, tá

beiggjar, Kristin, sum var nýføðingur, og Robert sum var fýra ár, fóru aðra staðni at vera, men Ernst vaks upp hjá ommuni og abbanum í Nólsoy. Foreldrini hjá honum vóru Kristina og Arnhold. Ernst fór ungur

blað, til blaðið kom úr prentmaskinuni og víðari til lesararnar. Meðan Krisjan sat sum fyritaksstjóri vaks og mentist blaðið í stødd og upplag. Fyritøkan fekk harvið eisini eitt betri og tryggari grundalag