turin í løtuni, meðan KÍF púrasta tykist hava mist ondina. Stríðsviljanum plagar hinvegin ikki at bila nakað, tá KÍF spælir móti grannunum fyri norðan, og tí kann talan væl gerast um eina sera lívliga

leiktir heima í Føroyum, men gjøgnum teir 60 minuttirnar, sum dysturin vardi, tóktist hetta tó ikki at bila. Tað var ikki fyrr enn næsti dysturin var farin í gongd, og pulsurin hjá venjaranum kanska eisini

so gomul fólk kunnu set myndir av síni familju í, so tey kenna sega aftur, hóast minnið er farið at bila. Í nevndini í Revocsat sita Rakul Jacobsen, Fríða Poulsen, Høgni Waag Høgnesen og Árni Rafnarsson

upprunaliga skrivaði til systir sína Arnvør, sum varð sjúk av heilakrabba. Tá ið minni hjá systrini fór at bila, setti Margit sær fyri, at hon skuldi skriva dagbók, sum systirin kundi lesa, tá ið hon varð frísk

hjartafeil og fekk eina skurviðgerð sum fýra ára gomul. Men tá ið Eva var 12 ára gomul fór aftur at bila við hjartanum. Tá tørvaði henni aftur eina stóra skurviðgerð. Hesa máttu tey sjálvi gjalda, og hon

Føroyska liðið kom ikki upp á pláss fyrrenn klokkan hálvgum tvey mánanáttina, men tað tóktist ikki bila í fyrra umfarinum ímóti Albania. Albania hevði bóltin nógv meiri, men teir høvdu ikki nógvar málmøguleikar

ára gomul, og fór í fjør frá sum leiðari í MáF, har hon starvaðist í 10 ár. Heilsan var tá farin at bila, og Lina hevði hug at vera meira heima hjá familjuni, og serliga lítlu ommudóttrini. - Eg eri nú

danir sjálvir. Danskir myndugleikar hava lagt seg út í føroysk viðurskifti í 600 ár. Tað man ikki bila, um ein tjóðveldismaður ella -kvinna ávirkar avgerðirnar í Fólkatinginum í nøkur ár, hóast bæði hond

sofuni yvirav eru tvær eldri kvinnur í ferð við at pakka stokkarnir saman. Hóast minnið er farið at bila, so feilar hugurin at binda og práta onki. Men nú er tíð at fara heim. Dagtilhaldið á Búðatrøðni í [...] menniskju, ið vit eru góð við. Og sum vit gleða okkum til at síggja aftur, tí sjálvt um minnið er farið at bila, hava hesi gomlu so ótrúliga nógv at geva av – bara tú gevur tær stundir til tey, sigur Annika Vágsheyg

óttin hinvegin ov stórur, versnar avrikið. Næmingurin hevur ilt við at savna seg, og minnið fer at bila, sigur Anna Debes Hentze at enda.