vanlukkur hendar, sum hava kravt mannalív, men hyggja vit eftir landsvegunum, so eru nógv farin á Oyggjarvegnum og rættuliga nógv á strekkinum úr Kollafirði norður gjøgnum Sundalagið, eins og rættuliga nógv

Fyrstu náttina gistu tey á Hotel Føroyum, og norðureftir dagin eftir koyrdu vit eftir gamla Oyggjarvegnum ogsíðan um Eiðisskarð. Egil sigur, at gestirnir vóru ógvuliga hugtiknir av tí, teir sóu, og nógvar

ið fekk politiið í Havn fráboðan um, at ein kona hevði rent á nakrar parkeraðar bilar uppi á Oyggjarvegnum. Konan, ið ætlaði sær norðeftir, broytti meining og fór suðureftir aftur. Hon rendi á ein bil

Eiðisskarð, fram við Sundalagnum, og so eftir Oyggjarvegnum til Havnar. Komnir til Havnar skuldu tvey umfør koyrast runt í býnunum. Komnir oman av Oyggjarvegnum gekk leiðin niðan eftir Sundsvegnum, oman eftir

»Tórshavnar býráð hevur á eykabýráðsfundi gjørt landsstýrinum vart við, at kommunnunar partur av Oyggjarvegnum verður stongdur, um ikki nakað munandi verður gjørt beinanvegin fyri at bøta um hann. Eisini hevur [...] at samráðast um peningaíløgu til vegagerð og her uppí fyrst og fremst pening til breiðkan av Oyggjarvegnum, skrivar Sosialurin eisini. Ætlanin er, at Oyggjarvegurin skal hava somu breidd sum í minsta lagi [...] umhugsaða stig býráðsins ikki fer at fáa til fylgju eina steðgan av samráðingunum um breiðkan av Oyggjarvegnum, tí tá hava Tórshavnar »vísu fedrar« reiðiliga sett krúnuna á verkið, sigur Sosialurin. Sosialurin

treyðugt so. Fartelefonin er meira enn so hent. Fyri nøkrum mánaðum síðani var eitt ferðsluóhapp á Oyggjarvegnum. Bilurin var farin so langt oman í bøin, at um annar av teimum báðum, sum vóru í bilinum ikki

verið inni og sovið rúsin av sær, og eisini hevur ferðmátingar verið gjørdar í Kollafirði, á Oyggjarvegnum og við Leynavatn. Her vórðu tveir tiknir fyri at koyra ov skjótt.

gangandi, um tú ikki var skøddur. Seinnapartin sunnudagin, tá ið hendan myndin er tikin sunnarliga á Oyggjarvegnum, vóru fjøll og dalar rættiliga kavaklødd. Men enn er jørðin ov heit og frostið, sum var sunnunáttina

týskara ella dana, sum skal við Norrønu, frá, at hann skal stilla seg at bíða í Gundadali ella á Oyggjarvegnum. Hann sigur, at hann veit ikki, um tað ber til at finna eina loysn á Sundi. Men hann heldur at

góðar umstøður til at vaska bilarnar. Teir longstu túrarnir tá vóru til Kirkjubøar, gamla enda á Oyggjarvegnum og niðan ímóti Hvítanesi. Ein býtúrur kostaði at byrja við tríggjar krónur og umleið fýra kroynur [...] vegirnir vóru ikki samanbundnir. Mitt í sekstiárunum varð farið undir rutukoyring norður eftir Oyggjarvegnum. Ta fyrstu tíðina varð koyrt úr Havn norður til Hórisgøtu. Har mátti so skiftast í annan bil,