helvt, og hetta er við til at gera verkið stak livandi. Tá ið ein persónur verður nevndur, kann lesarin síggja eina mynd av honum, verður vandin fyri yvirísing nevndur, so er mynd av hesum og frá tíðini

annað heimabundið oljuorð er eyðflyting fyri evakuering. Hevði tað so verið »neyðflyting«, so kundi lesarin sæð ta meining, at hetta var at flyta fólk, sum vóru í neyð. Eitt annað orðaskepilsi kundi verið

nógv minni um tey fólk, sum uppføra seg soleiðis enn um tey, sum hetta gongur útyvir. Helst hevur lesarin longu funnið útav, hvat undirritaði sipar til í hesi grein, nevniliga fyrstu politisku valsendingina

í fleiri ár, til gongd aftur kom á seinnu helvt av 50unum. At pengarnir ikki eru nógvir, merkir lesarin, men annars ger kreppan ikki nógv vart við seg í frásagnunum hjá Onnu. Hon er tað, sum sigur frá [...] ikki samansjóðaði til eina medvitna heild, sum t.d. »Tornið á heimsins enda« hjá Williami Heinesen. Lesarin hoyrir um alskyns spøl, kráku- og skurapisur, um jólahald og hjemmelavara á nýggjárinum og mangt [...] við farmaskipi, ger vart við seg í brøvum til systrina. Men Anna er her rættur høvuðspersónur, og lesarin fylgir henni bæði í frásøgn sum í tí undanfarnu bókini, og í dagbóksbrotum, har teir innastu tankarnir

Símun við. Lesarin fær rættiliga tíðliga varhugan av, at hetta við Niklasi og Símuni ikki er, sum tað eigur at vera millum tveir dreingir. Men Birgit Arge sigur søguna so snildisliga, at lesarin ein fittan [...] gekk Niklas Símun. Við ørmunum sveiggjandi við liðina. Hann skundaði sær. Niðaneftir. Niðaneftir«. Lesarin hevur hug at halda, at tað ljóðar, sum Niklas Símun er ávegis til himmiríkið. Í søguni »Skuggin«

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

. Gløggi lesarin skilur, at trupulleikin hjá hinum flokkunum er, at teir eru ov stuttir hugsjónarliga, og at teir tí royna á ov djúpum vatni ella innan fyri mark hjá øðrum. Og gløggi lesarin man eisini

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

skrivað á føroyskum. Sonja Schneider letur søguna leggja mitt í vaðið uttan inngang. Kortini hevur lesarin eftir fáum reglum fingið at vita, at Miriam og Arvil í kavaveðrinum leita eftir einum bergholið, [...] sama lýsingarorð verður brúkt fleiri ferðir. Sjónarhornið er hjá børnunum báðum, men viðhvørt fær lesarin upplýsingar, sum børnini ikki kenna, og hendingaferð verða børnini gloymd eina løtu, meðan onnur [...] ov lítið at vita. Hermenn og dráp verða tíðum havd á lofti, men ikki fyrr enn móti endanum gerst lesarin greiður yvir, hvørji vápn hesir hermenn hava. Vit eru í einari tíð, sum minnir um okkara miðøld,

í dag kann bjóða lesarum kring knøttin allan eina fullfíggjaða blaðútgávu á Internetinum. Meðan lesarin heima í Føroyum í dag situr við hesum blað framman fyri sær, so kann onkur føroyingur í Kina, í Singapore