alt eru óførar. Venjingarnar hava gingið væl, og liðið hevur avgjørt framtíðina fyri sær. Vit spæla ofta upp ímóti hinum liðunum, men mitt í settunum missa vit takið, og so fara vit fleiri stig afturum í
standa á skíð ella sessast í eini plastsletu, og uppaftur onnur royna kynstur av alskyns slagi. Men ofta byrjar dagurin hjá teimum vaksnu við frystum bilrútum, innikavaðum bilum og ovurfyltum trappum og
liggur allur fyrstudeildarhondbóltur í landinum ikki lamin. VB fer norður um fjørðin, og sum tær so ofta gera, verða tveir dystir at avgreiða hjá teimum. Tann fyrri av hesum verður í høllini á Giljanesi
vinnulív, handilslív og tænastu-vinnu. Tað skulu skapast góðir karmar til allar hesar vinnur. Vit hava ofta lyndi til at tosa meiri um eina møguliga oljuvinnu. Í løtuni er meir umráðandi at vit fyrst og fremst
sjálvsagt elvt til nógvar trupulleikar, bæði fyri fyrisiting og skúla. Misnøgdin um hesi viðurskifti er ofta komin til sjóndar. ? Skal útbúgvingin umsitast á nøktandi hátt, er alneyðugt, at formliga grundarlagið
men hetta ber als ikki til longur, sigur maðurin, sum ikki vil verða nevndur - tí, sum hann sigur. ? Ofta hava vit ein varhuga av, hvør tjóvurin er? Stuldurin í Funningsfirði umfataði m. a. stórar reyðfiskar
fundurin millum feløgini leygardagin var, so fer tað í framtíðini ikki at vera neyðugt við stórsigrum so ofta, sum tað higartil hevur verið. Fundurin tók undir við uppskotinum um at broyta reglarnar soleiðis
fo. Lýsingin av fyrilestrinum og manninum er henda: Ber til at gleða seg til dómadag? Dómadagur er ofta knýttur at ræðslu. Hugsað verður ikki einans um heimsins enda; dómadagur ber eisini í sær, at allar
seinastu árini. Í 2020 vaks arbeiðsloysið nakað, tá koronufarsóttin rakti, men er síðani minkað aftur. Ofta hevur tað verið so, at fleiri kvinnur hava arbeiðsleysar enn menn, men nú er arbeiðsloysið púra javnt
ári millum Føroyar og Danmark til dømis í arbeiðs- lestrar- ella sjúkraørindum. Her er trupulleikin ofta, at lóggávan í báðum londunum samsvarar ikki, og tí má alla tíðina haldast eitt vakið eyga við ló
