skrivar og lesur enn, eins og hann altíð hevur gjørt. Tað, eg veit at siga frá um brunnin, hevur Gabriel sagt mær. Brunnurin er fleiri ferðir nevndur í søguni, fyrsta neyva skrivið um Jib Youseff varð gjørt av

tá ið telefonin kom til Føroya, og har afturat var uppi í so mongum øðrum framtøkum: "Onkur hevur sagt, at ein munur millum íslendingar og føroyingar er hesin: At skarar ein maður framúr fjøldini - veri

hvørjum kríggi. Verjan er fortreytin fyri sigrinum. At leggja seg skerflatan fyri mótstøðuni er snøgt sagt tápuligt, og vit fáa løn sum fortjent, tá ið vit gera tað. Veruleikin har úti á altjóða marknaðinum

áskoðarainntøkur. Verri er, at leikarar rætt og slætt kunnu troyttast av fótbóltinum, tí teir snøgt sagt ongantíð hava frí. Sjálvur segði Bjarki Mohr, at eitt endamál við broytingini var, at steðgurin skuldi

mun. Heilt einfalt tí føroyska samfelagið er pettað sundur. Ikki í ósemjum, sum tað so mangan verður sagt, men bygnaðarliga og helst av somu orsøk - í vantandi felags fatan av støðuni og krøvunum til eitt

blað, burtur úr málsøguni og siga, at har hava vit okkara málsliga støði? Hvat mundi Gøtu-Tróndur sagt um málburðin hjá Snorra Sturlasyni? Á Tróndar og Sigmundar døgum talaðu bæði føroyingar og íslend-ingar

partur av mentanini. Og tað ger einki, at partar av hesi mentan røkka longur aftur enn til tað, sum sagt var í gjár. Men hvussu verður, tá ið vit skulu duga trý mál eins væl? Hvussu verður standurin í føroyskum

framkomnu teldu í føðingardagsgávu. Men tíverri fylgdi ongin nýtsluleiðbeining við.", hevur onkur sagt, og samanberingin millum menniskjaheilan og teldur er í grundini eyðsýnd, sigur Diana Borgnýardóttir

Borges, Strindberg og Astrid Lindgren fingu hana ikki. Ofta hava bókmentafrøð-ingar skemtiligani sagt, at í ár fær enn ein fjallahøvundi frá Kaukasus virðislønina. Í ár varð tó tosað um, at sýriski yrkjarin

mentanir og lívið hjá øðrum, er neyðugt at kenna og virða sítt egna. Sum Heðin Brú eina ferð skal hava sagt, vit liva ikki her á landi av praktiskum ávum. Gerið sum írar og íslendingar, tromsøingar og calabresar