varð leyslatin dagin eftir, at hann varð handtikin. Meðan Tom Hagen og løgreglumaðurin snakka saman, spyr miljarderurin sambært VG løgreglumannin, um hann heldur, at hugsandi ránararnir kanska við vilja hava

gert tú, tá tey ikki kunnu hjálpa tær? Og hvønn tosar tú við, tá eingin bráðfeingis telefonhjálp er? spyr hann retoriskt Hann leggur dent á, at telefonhjálpin ikki neyðturviliga bara skal venda sær til fólk

okkum. So er spurningurin, hvat fer at henda, um tað vísir seg, at vit ljósmøður nú fáa minni at gera, spyr Annika Hoydal sum óttast, at tað í longdini fer at føra til uppsøgnir av ljósmøðrum. Ein danskur

okkara samfelagi, í nýggjari tíð, hevur lítið og einki kjak verið um evnið í Kringvarpinum. Tá man spyr Kringvarpið um hví teir ikki lýsa evnið til fulnar, er svarið sum við ein munn, at “evnið er ov torført”

Sirið Stenberg, til tess at fáa hana at geriða frá oljuorkuverki og útbygging av grønari orku. Hon spyr partakvinnuna soleiðis: – Er landsstýriskvinnan samd við SEV í, at neyðugt er at byggja nýtt oljurikið

unga manni úr Keypmannahavn. Tá konsertin er hálvrunnin, steðgar Seebach á, lítur yvir fjøldini og spyr so: - Er der nogen, der kender alle mine sange? Det skal være en, som kender dem rigtig godt. Er der

tá sex nú einaferð er har? Hví skuldi eg skammast av at hava verið so sjúk, at tað næstan drap meg, spyr Daniella, sum leggur aftrat, at depression, ella tunglyndi, drepur fleiri fólk á heimsbasis enn krabbamein

við fleiri miljónir í javning, er greitt, at tað verður uppaftur tyngri frameftir. Heðin Mortensen spyr tí, hvat okkara landspolitikarar – eisini teir í Suðurstreymi – hugsa fyri sær. - Við slíkari eyk

skjótari. Ongantíð hava so nógv seingjarpláss verið niðurløgd yvir ein kamb sigur Kerstin Rasmussen, og spyr í sama viðfangi, hvar virðingin og rætturin hjá tí einstaka er í slíkum førum. - Í mun til nógvar

hjálpt mongum at fóta sær aftur og bjarga mongum familjum. Eg eri so stoltur av tær abbi. Tá ið onkur spyr, hvør eg eri, so kennist tað altíð so gott at siga, at eg eri abbasonur Inga Mohr. Eg eri so glaður