fyrireikingar verða gjørdar saman við kommunum, skúlum, øðrum viðkomandi stovnum og fjølmiðlum. Eg fari tí í fyrsta umfari at taka spurningin upp í landsstýrinum og eftir tað taka støðu til, hvussu dagurin
- Tey hava sent mær eitt bræv og eg fari at svara teimum. Tað sigur Karsten Hansen, landsstýrismaður í heilsumálum. Í gjárkvøldið hava 18 føroyskir læknar, sum útbúgva seg til serlækna uttanlands, sent
fantastiskur túrur, har vit vóru eitt við løtuna og góvu náttúru og hvørjum øðrum ans. Henda túrin fari eg altið at minnast, tí 91 ára gamla ommusystir min, sum eg hevði eitt serligt tilknýti til, var við
at hava kaffi og køkur og hugna um við gomlum myndum og onkrum gomlu Opel ella Bedford bili. – Eg fari at royna at finna mín gamla lærusáttmála, so eg kann hava hann við eisini, sigur Sámal Bláhamar. –
styrkt úr sorgini og megna at byggja víðari á teirra dygdir, hugburð og avrik! - Við hesum fáu orðum fari eg sum landsstýrismaður í mentamálum og varðandi av ítróttinum, vegna Føroya Landsstýri at lýsa frið
01.14. Hetta er tí, at kommunan ikki kann geva mær nøktandi viðurskifti (eg meini ikki vid vatnið). Fari at takka tykkum fyri tíðina her. Havi boðað kommununi frá míni støðu fleiri ferðir. Nú vendst ikki
gagn fyri tey ferðandi, vinnulívið og samfelagið – tí hastar tað at gera Skálafjarðartunnilin. Eg fari áhaldandi at stríðast fyri, at Skálafjarðartunnilin hesaferð gerst veruleiki.
havi ikki nógv at viðmerkja til tað søgufakliga, sum Jógvan við Keldu nú tykist hava slept, men eg fari at vísa á, at tá Jógvan leggur meg undir at hava endurgivið hann fyri at hava “sagt”, at Josias Matras
seinni. Men eg lurtaði ikki. Føroyar eru eitt fantastiskt land, og betri fólk er ikki at finna. Tað fari eg altíð at standa fast við. Men eftir nøkrum mánaðum í Føroyum vísti tað seg, at lívið var tyngri
hvørki rygg ella navn til tað, og/ella at arbeiðsumstøðurnar eru vorðnar so mikið verri, at tað er fari um mark hjá starvsfólkunum. Væl vitandi, at tað kann vera ógvuliga møtumikið at siga sína hugsan um
