tí køna eyganum og tí trygga handalagnum. Høvuðsverk? Eingin ivi – “Vensil” (ella “Kvøðarin”, sum myndin eisini verður nevnd) frá 1951. Andlitsmyndirnar yvirhøvur – av t.d. Elinborg, Fraseri, Hans Andriasi

Løgmaður rópti varskó viðvíkjandi framtíðarvánunum. Daprasta myndin er kanska, at “ okkum tørvar, sum altíð, vit og skil” - hvussu tað so skal skiljast? Jólagávan frá okkara kosnu kvinnum og monnum var

verður aldurin vístur eftir dópsbrævininum, og eftir y ásini vísur teirra biologiska aldur. Her vísir myndin tveir leikarar um 12 ár. Á myndini sæst ein leikari, sum er seint mentur, er biologiskt um 9 ½ ár

Uppgávurnar hjá bispi eru nógvar, hóast tær kanska ikki altíð eru so eyðsýniligar. Bergur Berg sigur, at myndin um svanin, ið er friðarligur og hvítur, men sum er í full sving við at arbeiða og spjálka við fitjunum

júst tað summarið eftir vanlukkuna; at tað í grundini ikki kom nakað summar hjá mær tað árið. Men myndin í tí er, at sjálvt um tú missir, so koyrir lívið víðari alíkavæl. Fólk dansa, og fuglar syngja, og

alt, so at vit víkja frá okkara aldargomlu siðalæru. Sum skilst á fólki ein tosar við, so tónar myndin meira fram, at nú er tað persónar heldur enn politisk ideologi. Ein maður helt fyri, eg eri ikki

september, og síðani hevur eingin borið eyga við hana. Gentuna á hinari myndini kenna tey flestu. Tann myndin er av ensku fýra ára gomlu Madeleine McCann, sum hvarv úr einari frítíðaríbúð í Praia De Luz í Portugal

vetrarbúna, eitt nú vetrarmyndin úr Sumba ella summarmyndin av vøkru bygningunum í Tinganesi í Havn. Ella myndin úr Múla, at har vit síggja Malinsfjall á Viðoynni í baksýni. Til føroyingar og ferðandi Myndakalendarin

við og tað eydnaðist at síggja lunda, sum beinanvegin varð avmyndaður við digitalum myndatólum, so myndin kann goymast á teldu. Spyr ein næmingarnar, hvat størsta upplivingin á ferðini í Føroyum hevur verið

12 virki spurnarblað frá Vinnuráðinum og av teimum hava 11 virki svarað aftur, sigur Rói Hjelm. Og myndin, sum tey 11 virkini tekna av støðuni er rætt og slætt døpur. Virkini vórðu spurd, hvussu nógv starvsfólk