frálæru og djypri frágreiðing í serligum teigum, umframt at leggja dent á umhugsan og uppgávur, ið lesarin kann fara undir til tess at hvessa sær førleikar. Bókin hevur margutekst og leitorð, ið lætta um

hetta enska lýs­ing­ar­orðið “live” – fram­bor­ið [laiv]? Í fyrra førinum kundi før­oyska týðingin – lesarin skal jú týða – verið henda: “Farvæl – liv – tubbak”. Í seinna førinum: “Farvæl liv­andi tubbak?”

í fleiri ár, til gongd aftur kom á seinnu helvt av 50unum. At pengarnir ikki eru nógvir, merkir lesarin, men annars ger kreppan ikki nógv vart við seg í frásagnunum hjá Onnu. Hon er tað, sum sigur frá [...] ikki samansjóðaði til eina medvitna heild, sum t.d. »Tornið á heimsins enda« hjá Williami Heinesen. Lesarin hoyrir um alskyns spøl, kráku- og skurapisur, um jólahald og hjemmelavara á nýggjárinum og mangt [...] við farmaskipi, ger vart við seg í brøvum til systrina. Men Anna er her rættur høvuðspersónur, og lesarin fylgir henni bæði í frásøgn sum í tí undanfarnu bókini, og í dagbóksbrotum, har teir innastu tankarnir

skiljandi talu. Tað sera persónliga í júst hesum ger, at yrkingarnar eru esoteriskar, loyndarfullar. Lesarin skal tó ikki lata seg ræða av tí, at hann ikki skilur yrkingarnar beinanvegin, tí tær kasta kortini

Petur á hin bógvin hevur ein óvanliga stóran leiklut. Hann er undangongumaðurin, og mangan fylgir lesarin honum, men ikki fyrr enn móti endanum fáa vit at vita, hvussu hann sær út. Útsjóndin hjá øllum øðrum

prædiker eller en led og svigefuld smigrer og logrer!? Tríggjar sibyllir hjálpa til undir føðingini, og lesarin hugsar um nornirnar, ið spinna lívstráðin. Konurnar drekka barsilskaffi, og prátið er óført: ?For [...] fyldes med den skuende, forklarende og hjælpsomme venlighed, der er tilværelsens mening og mål?. Lesarin kennir ein aðaltátt í skaldskapinum aftur - tað sama verður t.d. sagt um Elianu í ?De fortabte Spillemænd [...] vildi tú ikki hildið, at hennara setningur á fold var at hjálpa øðrum. Hví Trina er so stívrend, fær lesarin ongantíð beinleiðis at vita, men tað restar ikki í ábendingar. Hon kemur frá eini lítlari fjarðarbygd

slíka grundgeving, sum eitt íkast í fullveldiskjakið, Hvítubók, Caragataálitið o. a.. Hvør veit, um lesarin ikki tá fær ein greiðari boðskap frá blaðnum at taka støðu til. Óli Heinesen

við løgnum setningum og uppaftur løgnari søgum saman við nøkrum av teimum løgnastu tekningunum, lesarin hevur sæð. Søgan um Larslars er ógjørlig at endurgeva, tí hon fýkur higar og hagar ímillum verur

karnap". Ein málslig snilda, sum William Heinesen javnan brúkar, er at lata týdningar glíða, so at lesarin nóg illa varnast tað. Um Tongl-Onnu sigst, at pápin var spanióli, men stutt seinni nevnir frásøgumaðurin [...] karmur um frásøgnina er illveðrið, og hvat ið fyriferst Tongl-Onnu og Simeons-Onnu. Aftrat hesum fær lesarin í stuttum lív og lagnu hjá báðum, hvussu tað gekst við gentuni, sum Tongl-Anna ikki slapp at hava [...] gerast tær ofta tilvildarligar. Harumframt fløkist alt tað persónliga hjá Dunaldi uppií, og er lesarin eftirskettin, varnast hann, at Isan hevur verið einkja í fimtan ár, og Dunaldur hevur gingið grýla

tað er, at alliera seg við aðrar miðlar og lata upplýsingar og myndir sína millum, soleiðis at lesarin fær ta bestu søguna.