Stafettin skal leverast til komandi ættarlið í minst líka góðum standi, sum tá hon kom tær sjálvum upp í hendur. Tit og vit, sum varða av kappróðrinum, tjóðarítróttini, mega fara væl um hann. Tað skal helst ikki

í Løgtinginum gjørdi hann enn eina ferð greitt, at fer framvegis ikki at siga, hvat hann sjálvur hendur. Hann staðfestir, at samgonguskjalið sigur, at tað skal gerast í semju ímillum partarnar. Men Magnus

týdning. Tað gongur við rúkandi ferð í føroyska samfelagnum. Samstundis sum arbeiði er til allar hendur, ger stóra ferðin á búskapinum tað nærum ómøguligt hjá vanliga lønartrælinum at fáa tingini at hanga

Gluggaglæma er at kalla eitt framhald av tiltakinum Hendur og Hugflog, sum plagdi vera í ítróttarhøllini á Hálsi. Tað vóru eisini tær báðar Jónhild Johannesen og Randi Vang, ið stóðu fyri tí tiltakinum [...] tiltakinum. ? Gluggaglæma er ein sjálvstøðug verkætlan, ein avloysari fyri Hendur og Hugflog. Men hetta er nakað øðrvísi, greiðir Randi Vang frá. Jónhild tekur um endan, og sigur, at tá tiltakið var á Hálsi, vóru

Klein Olsen, kanningarleiðari hjá løgregluni. Sum Miðlahúsið skilur, so eydnaðist tað tjóvinum at fáa hendur á nøkrum túsund krónum, men løgreglan fekk skjótt illgruna á viðkomandi og handtók hann stutt eftir

eini løtu síðani handtók løgreglan ein mann fyri at brúka knív í miðbýnum í Havn. Menn fóru til hendurs, og tað endaði við, at tann eini maðurin dróg knív og brúkti hann ímóti einum øðrum manni. Maðurin

Antikvariat, ið ætlar at útgeva eitt sjáldsamt handrit eftir William Heinesen, sum hann hevur fingið hendur á. Handritið stavar frá búgvinum eftir Munksgaard, ið gav nógv út eftir William Heinesen. Talan er

verkfalsrakt arbeiði. – Vit fáa steðgað summum, annað fer undir okkara radara, og uppaftur annað hendur á økjum, ið vit ikki hava atgongd til, skrivar felagið. Afturvendandi er, at her er talan um ver

Tað gekk upp og niður við hesum handli, soleiðis sum greitt varð frá um Poul A Restorff í røðini Hendur ið Sleptu. Hann byrjaði við at lata fólk keypa upp á borg. Hetta gav nógv økta sølu, men tá ið gjaldast

hann hevði verið sera illa fyri, læt Meinhard læknan vita, at hann als ikki ætlaði sær at gevast á hendur. Uttan at fara niður í smálutir við sjúkugongdini hjá Meinhardi, gjørdu hann og konan nú av at lata