av álvara í gongd í dystinum, og flata verjan hjá Neistanum hevði sera gott tak á Kyndli. Einasti maður hjá teimum grønu, sum fleiri ferðir megnaði at berja seg gjøgnum bláa verjumúrin, var ungi Rókur Akralíð

hjá StÍF. Og ikki minst, so prógvaði Sjúrður Poulsen, at hóast tað kann síggja svart út, so kemur maður í mans stað. Í bestu deildini hevur hann ikki gjørt nakað um seg, hóast evnini hava verið til tað

Eli var væl nøgdur við avrikið mikukvøldið, og hann ásannaði, at nú so nógvir profilar eru skaddir, er tað neyðugt hjá VÌF, at teir spæla sum ein eind, sum hann málbar seg. Spurdur, um tað ikki sá hei

Arbeiðseftirlitinum, sigur, at stovnurin fekk fráboðan um hendingina mikudagin um 16.30-tíðina, og ein maður varð sendur niðan at kanna tilburðin. Eingin skermur Hann sigur, at maskinan, sum gentan hevði staðið

kontraálopum at koyra, og enntá fingu skorað, meðan teir vóru ein maður minni á vøllinum, stóð skriftin málað á vegginum. Hesa løtuna vísti ein maður sum Alexandur Johansen, hvønn týdning hann hevur fyri strandingar

Norðoyggjar á tingi í 33 ár, var landstingsmaður í átta ár og fólkatings-maður í trý ár. Tá íð tíðini var var ikki lætt at ferðast, og ein maður við so tungum álitisstørvum, kann ikki hava verið nógv heima Klaksvík

Heygum móti Føroyahúsinum og mær ikki standa. Ólavur ríður niðarlaga og er óærligur. Spell at so góður maður fer so illa. Her er gott at dansa... Tað er eydnast saman við nevndini, starvsfólki, sjálvbodnum og

at fáa, og meira búgvin, sum einstaklingar, verða vit av at tæna enn bert at krevja. Tí sum kendur maður einaferð seði. »Hvat kann eg gera fyri mítt samfelag?« Hitt er heldur ikki ókent í dag: »Hvat kann

kibbutz Amiad, har eg sjálv búði á ungum árum og so aftur í sept. og okt. 2004. Gabriel er eldri maður, men arbeiðir enn á granna kibbutzini, Kadarim, har hann er heilin aftan fyri øll handverkaraamboð

heilivágur stolin. Rímiliga góðar upplýsingar hevði løgreglan og fór á eina adressu í Miðvági, har ein maður varð tikin fyri innbrotið, sigur vakthavandi á politistøðini í Miðvági. Tað vísti seg, at maðurin