ligið á lætu síðuni, men hevur hjálpt til allastaðni har tú kundi. Tá familian hevur mist, og stóð í neyð, tókst tú tær av børnunum, og hevur uppfostra tey sum tíni egnu í stytri ella longri tíð. At tú hevur
sum kundi vera hættislig sjúka hjá vaksnum fólki. Tær vóru tá 20 og 22 ára gamlar. Anna hóraði við neyð og deyð undan, meðan Olea doyði. Ein triðja systir, Tomasia, sum tá var 18 ár, gjørdist eisini sjúk
tey signing við sær bera, sum sløkkir hatskan brand. Tey lýsa gjøgnum strevið, tey bjarga lond úr neyð, tey sigra víst. Guð gevi, vit teljast millum tey. Eg haldi hesin sálmurin lýsir so sera væl Magnus
teg væl skal varða; honum, sum fekk megi alla, fíggindar til jarðar falla. Og tá her er farin dagur, neyð er lokin, tagna klagur, børn øll síni rødd hans kallar heim til gleði ævir allar. Friður veri yvir
Orð. Heðin Jacobsen. /Lag: Á lívshavsins bylgjum ein sál var í neyð 1) Tú sjólívið valdi sum føringar flest, og sigldi um Norð Atlantshav at veiða ið nót dámdi tær altíð best og fong Harrin altíð tær gav
áttu øll uttan undantak alt gott at bera tær. Tú vart víðagitin á psykiatrisku deild. Um onkur var í neyð, vart tú altíð klár at hjálpa. Tú gavst tína síðstu sigarett, um onkur manglaði. Saknurin, Hanna,
Til føroysk fakfeløg Tað hevur verið áhugavert at sæð, hvussu leikur fór nú Smyril Line aftur kom í neyð og støðan var blivin so álvarslig, at annahvørt mátti tað almenna taka um endan, ella fór felagið
menniskjaættini ídag er eftir mínum tykki: 1)Fátækradømi og sosial (sálarliga sovæl sum peningaliga) neyð, sum eggja til kríggj og køving av menniskjum, 2) Dálking, sum vit øll hava lut í. Hesi áttu vit -
- Um tú fert ein gongutúr í einum býi í Rumenia, so sært tú nógv fólk, vaksin og børn, í dýrastu neyð. Rumeniahjálpin Absalon nýtir hvørt oyra, sum hann vinnur til hetta vælgerandi endamálið. Einaferð [...] hann ikki hevur hug at steðga. - Eg havi hugsað um at steðga, men eg kann ikki. Eg havi sæð so nógva neyð, og hvussu ringt fólk hava tað, at tað er ikki hugsingur um hjá mær at gevast, sigur hann og leggur
og gleði meg til at royna lívið í herinum at mínum egna kroppi. At gera mína skyldu, hjálpa fólki í neyð og at síggja landið, sigur Allan, sum skal skriva testamenti, áðrenn hann fer avstað: - Tað taki eg
