sat ofta og hugdi eftir veðurkortum á alnótini. Fyri frítíðarfiskararnar á skúlanum verður tað ein saknur at hava mist hennara umsorgan, sum var at prenta veðurkortini, ið lógu klár fríggjadag seinnapart

ikki tað sama at koma inn í krambúðina, ongi fet, onki prát er at hoyra úr stovuni uppiá, so tað er saknur ikki at kunna fara uppá at vitja Karlabban. Men eg havi mong góð minnir eftir Karlabban. Jónhard

uppaftur størri. Fyri teir ungu, sum vóru partur av tónleikaumhvørvinum hjá Karl Anton, má hesin saknur vera serstakliga stórur. Giti at nógv tár eru runnin, síðani Meistarin so brádliga legði árarnar [...] minst politikararnir í Tórshavnar kommunu eiga at taka til sín. Veit at tað eisini verður stórur saknur í honum í svimjihøllini í Gundadali, har Karl Anton var at síggja javnan. Eisini har kenst missurin

Ein heilsan til tykkum, sum stóðu Hannisi nær, Dávur og Jóna við familjum. Vit vita at tað er ein saknur, tá ein av okkara kæru verður tikin burtur. Vit syrgja ikki sum hini, sum onga vón eiga, 1. Tess

vóru frá í gjár, stuttligt var og tosaðu við mangan aftur á gomul minnir. Tað kemur at verða stórur saknur, nú tú ikki longur er her at minnast afturá saman við mær. Orð eru fátøk, tá ein familja missir tað

tað síðsta farvæl og takka tær fyri alt tað, tú hevur verið fyri meg og míni. Tað verður ein stórur saknur ikki at síggja títt smílandi andlit, títt góða lag og tín kærleika, ið tú vísti í verki tínari familju

torført at finna nakra týðing Tú ert fyri okkum ein hondbóltsmynd Ið rakk upp á mangan tind Stórur saknur er í tær Serliga hjá teim, ið stóðu tær so nær Men vit mugu halda á Tað mugu vit at sjá

tveir dagar undir tveimum árum áðrenn omma, so følist tað annarleiðis nú, omma doyði. Sjálvandi var saknur eisini eftir abba, men var tað nakað annað. Vit vistu jú, at abbi bert bíðaði eftir at blíva heintaður

Hentzar var tá einsamallur í húsi, konan var stutt framman undan deyð, so tað var ein ógvuliga stórur saknur hjá honum, at hon so brádliga var tikin burtur. Annars áttu tey børn í Vági, sum hjálptu, tá ið á

ið hon bant teimum, og tað var ikki bara uppá tey hon bant, men eisini uppá tey nærmastu. Tað var saknur hjá Maju tá eyguni fóru at bila og hon ikki sá at binda meir. Í 1967 fingu tit Jóhannes, tá var frøði