bíða eftir Godot« eftir Samuel Beckett, har tað við øðrum orðum verður sagt nakað tað sama: »Ein kvinna eigur gleivandi yvir um eina grøv, tað lýsir eina løtu fyri degi, og so er tað aftur nátt«. »Morgon [...] með fingur« fer fram um aldamót 1900, og støði undir skaldsøguni er ein verulig hending, har ein kvinna, sum verður fjald undir einum skalvalopi, megnar at fáa fingurin upp ígjøgnum kavan. Á tann hátt

nakað var hent við gentunum, og teir søgdu, at genturnar høvdu tað eftir umstøðunum gott, men at ein kvinna, sum teir meintu var mamman, var deyð av vanlukkuni! Ein bilur sum skuldi yvirhálað í mótgangandi

till 1901, och slutar med den brittiska ockupationen av Färöarna år 1940. Huvudpersonen är åter en kvinna, men skildringen växer ut till en mindre kollektivroman, som i sin tur innehåller en återspegling

umrøðuna og byrjað varð í gjárkvøldið. Í sendingini Tilvera, sum Armgarð Arge skipar fyri, fer ein kvinna, sum hevur stríðst við sjúkuna í fleiri ár, at greiða frá, hvussu hennara lív og levnaður hevur verið

heilsar, og fer so avstað. Man hoyrir onkran syngja spakuligt, og hettar er so Elsa. Ein ljóshærd kvinna í einum hvítum kittli, og hon sær sera glað út. Elsa bleiv útlærd fyrst í 1983 í Havn hjá Tordis

sigur Sóleyð. Hon hevur roynt eina líknandi kapping fyrr, tí í 1997 varð hon kosin Føroya fimasta kvinna. Tá var bara kappast í forðabreytum og slíkum, og ikki í bikini og kjóla. Eingin slík kapping hevur

at hitta leiðaran. »Ger so væl. Far bara inn. Hann situr har inni«, eru boðini, ein smílandi, ung kvinna gevur, tá eg, lastaður við skriviamboðum og fototóli, komin inn. Og har inni í lítla rúminum situr

ein ung kvinna við onkrum løttum ljósareyðum flákrandi uttan yvir sær, kemur í tjalddyrnar, og tónleikurin tekur at spæla. Í hesum mansdomineraða veitslulagnum er knappliga ein hálvnakin kvinna einsamøll

vøgguvísur yvir til Kingo sang. Hetta má sigast at vera ikki lítið av einum bragdi, tá ein 17 ára gomul kvinna fær við síni rødd spent seg so víða. At hon syngur sangir hjá Regini Dahl, Hanusi Johansen, Kingo

afturhald. Eg eri heilt vís í, at eg ikki gevist at skriva, so leingi eg havi lív og heilsuna. - Tú ert kvinna og nógv tær flestu skaldsøgur, sum út eru komnar á føroyskum í langa tíð eru skrivaðar av kvinnum