heim við tær”. Pápin settist niður og stórgræt. “Eg kann ikki taka hann,” segði hann. “Vit kunnu ikki ansa eftir honum, øll ræðast hann”. “Tað er eingin onnur loysn,” segði eg. “Hann er títt barn. Tú mást

Hvussu kunnu tey trúgva, um tey ikki hoyra um hann?” So hoyrdi eg ein drong siga: “Elsabet! Nú mást tú ansa tær. Tú hevur sitið í fangahúsið fyri trúgv tína á Jesus. Tú kann blíva sett føst aftur, ja, tú kann

lærd at arbeiða. Tá ið vit vóru so nógv systkin, kom tað av sær sjálvum, at tey eldru vóru sett at ansa eftir teimum yngru. Vit spældu nógv á sandinum og í fjøruni, tá ið vit vóru smá. Eitt var at renna

regluliga boðað frá, hvar eg var stødd. Hetta var nokk so skjótt eftir kríggið, so teir máttu sjálvandi ansa væl eftir, hvør ið kom inn í landið. Tað var tí ikki løgið, um teir fingu illgruna til ein persón

í Føroyum og vøkru náttúruna. Um blómur, djór, haga og sjógv. Um alt, tey líta okkum til at ansa væl eftir, til tey gerast vaksin. Seinastu tíðina er søguliga nógv hent á náttúru- og umhvørvisøkinum

fíggjarmálaráðharranum Nigel Lawson, tá hann gjørdi rammur fyri vinnulívið at virka undir. Labour fór at ansa væl eftir útreiðslunum og fáa tamarhald á inflasjónini, segði Tony Blair longu tá. Grein 4 í viðtøkunum

flyta dagtilboð og umlætting til kommunurnar, so eingin skal detta niðurímillum. Samsýningin fyri at ansa óhjálpnum skal endurskoðast, og fyritíðarpensjonistar skulu fáa eina pensjónsviðbót, tá ið

flyta dagtilboð og umlætting til kommunurnar, so eingin skal detta niðurímillum. Samsýningin fyri at ansa óhjálpnum skal endurskoðast, og fyritíðarpensjonistar skulu fáa eina pensjónsviðbót, tá ið

at rinda part av kostnaðinum fyri stovnspláss til foreldur, um tey velja aðra ansing ella velja at ansa egnum børnum heima. Hetta verður gjørt út frá meginregluni um, at pengarnir skulu fylgja barninum

koyrt avstað frá teimum, sum hjálptu okkum at koma so frægt sum yvirhøvur at eiga ein bil. Vit mugu ansa eftir, at hjólini ikki mala ov skjótt. Tað eru fleiri enn eg inni her, sum minnast kreppuna í