býráðsumsitingin einki hevur at skammast yvir, eftir at bæði Innlendismálaráðið, Løgtingsins Umboðs-maður og Landsins býarskipanarnevnd hvassliga hava átalað málsviðgerðina hjá umsitingini og ógildað ólógligt

var hetta eitt stig aftur eftir hali, tí unga ættarliðið byggir á herðarnar hjá undanfarna og ein maður, ið ikki er betri enn pápin, er verri. Einki stendur í stað! Tey ið hava serligan áhuga fyri nostalgiskt

sera umráðandi, ongantíð at missa vónina uttan mun til, hvussu stór uppgávan er. ? Ein kirkjunnar maður, Grundtvig, leið av álvarsligum tunglyndi, men varðveitti kortini altíð vónina. Hann yrkti nakrar

eisini nevndi hetta. Og Annika helt fram: - Normurin er maðurin. Ein føroyskur politikari er ein maður. Tað er hann, sum er politikari. Ein føroysk kvinna, sum er politikari, er ein kvinnuligur politikari

at so nógv høvdu hoyrt um hann. Vit sluppu so inn. Keyptu atgongumerki og settu okkum niður. Ein maður kom so á pallin. Hann segði, at hann skuldi hita upp fyri Teit. So hann spældi í eina góða løtu. Hann [...] Teir góvust so at spæla. Haldi at tað vóru uml 40-50 fólk inni tá, so tað var nokk so fult. Ein maður fór á pallin, gjørdi alt klárt. Hann tendraði fleiri stearinljós og setti tey á pallin fyri at gera [...] væleydnað. Fólk reistust og fóru at keypa fløguna hjá honum. Eg fór so eisini yvir har. Har stóð ein maður. Hann sá einki serliga amerikanskur út, so eg spurdi bara, um hann var føroyingur, og ja, tað var

borgarans verður eisini løgd ein stór ábyrgd á tann, sum verður valdur, tað veri seg kvinna ella maður. Tað tykist, sum bæði orðaskiftið og fokus hava flutt seg í javnstøðumálinum. Hetta er bæði áhugavert

lagt honum hesi orðini í munnin. Henni dámdi ikki, at nakar annar bar Guds orð fram í Havn uttan maður hennara, tí ein morgun, meðan tey sita við borðið, kom ilt í hana. Hon setti á Moe. »Framført er av

ímynda sær, at ein so stór stjørna, sum hann var, kundi vera so destruktivur. Hann var jú ein so vakur maður, so hóast tað sást á honum tey seinastu árini, at okkurt var galið, var tað torført at hoyra, at hann

ið Mikines búði megin-partin av lívinum. Fremst á myndini situr ein fullur ólukkuliga forelskaður maður meðan kvinnan, hann hevur hug á, fríggjar við einum øðrum. Hann er í sorg og um at detta av og verturin

og hevur hann júst tikið eplini upp fyri í ár. Hannis hevur tann eginleika, at hann er sera røkin maður, og hevur hetta við sær, at hann keðir seg aldrin, hann finnur altíð uppá okkurt at takast við. Um