Hans P. Nielsen, serlækni í hjartasjúkum á deildini. Hvat vit gera? - Vit kanna sjúklingar sum hava hjarta- sjúkueyðkenni, og gera av, um teir skulu sendast víðari ella fáa viðgerð hjá okkum. - Nakrir sjúklingar

at biðið verður. Og tað er fyri øllum. Eingin ivi er heldur um, at biðið verður av heilum huga og hjarta. Tveir mans vórðu bidnir um at koma upp á pallin at biða fyri fólki, sum ringt ella skrivað høvdu

dag, og pápi fyri einum ári síðani. Tað kundi verið nógv at sagt um tykkum bæði, sum liggur mær á hjarta, men eg veit, so lítilátin tit eru, so ynskja tit ongan háva gjørdan burturúr í dag. At útgreina

at tað forslær. Men tíverri hava føroyingar góðtikið hesa lóg uttan at kanna eftir innihaldinum av hjarta, men einans í einum uppgevandi anda. Spurningurin viðvíkjandi bankakanningini, um hvør lóg skal galda

av Hellunum og úr Oyndarfirði sat nú har hvør síni megin hagastikið at lýða á tað, teir høvdu á hjarta - onkur smoygdi sær til viks at lurta í transistorin, um tað nú fór at vera so galið hjá ÍF. Hugnaligt

ikki borið meg longri á leið enn til at sanna mín dárskap, men aldrin til at bøta um mítt skilaleysa hjarta. Hon hevur ikki hjálpt mær meira enn náðin. Tó kann eg ikki finna annan máta at dyrka Gud uppá enn

kunna nevnast fótatraðk sum møguligt. Shakepeare og aðrir kendir enskir høvundar stóðu eisini hansara hjarta nær. Sjálvur yrkti Dánjal, men vandin sum hann var kom lítið alment fram frá hansara hond. Ein sangur

skriva og nýta tølini rætt, tú greiddi við evnum tínum at gera tað torføra lætt. Men altíð lá tær á hjarta, at lívið er meir enn tøl meir enn glaðasti barna- songur og hugnalig skemti spøl. Tú legði eitt