stjørnustroyddum hválvi undir ísbrúnni, ein genta á einum barnaheimi í Liberia, ein malaria-rakt kvinna í slavnu, fjaru frumskógini ella ein misbjóðaður sigoynari í Rumeniu – táið kvøldið kemur - leggur
árum síðani. Tá var tað strævið hjá tær og hjá pápa sjálvum, men tú hevur altíð verið ein megnar kvinna, og tú stuðlaði pápa, sum tú altíð hevur gjørt og ger. Hetta kenna vit øll børnini til, um nakað
– um neyðugt er – hjálp frá samfelagnum til at enda sítt egna lív. Hetta er eitt dømi: Ein eldri kvinna hevur eina deyðiliga sjúku, ið við tíðini hevur kryplað hana við pínu, og bundið hana til alskyns
hann minnist eisini, at hann fekk eina harða byrjan. - Ein av mínum allarfyrstu sjúklingunum var ein kvinna, sum hevði ilt í búkinum. Men tá ið eg kom heim til hennara, vísti tað seg, at hon var við barn og
okkara í perspektiv ísv §266b og »seksuel orientering« loyvi eg mær at taka hesi dømi: Í 1990 varð ein kvinna í Jyllandi ákærd eftir §266b í revsilógini fyri m.a. at hava skrivað hesi orð í eitt blað: Er en
hevði verið galdandi, so hevði Eyðgunn Samuelsen, sum saman við Elsebeth M. Gunnleygsdóttir er fyrsta kvinna vald á ting úr Norðoyggjum, ikki verið vald. Í hennara stað hevði Hans Mourits Foldbo í Gøtu verið
triðja plássið. Søga var annars skrivað, tá ið Herborg Hansen úr Klaksvíkar Talvfelag sum fyrsta kvinna nakrantíð sást á liði í bestu føroysku deildini. Hon var í 2008 fyrsta genta, ið vann unglingame
heldur ikki líkamikið um normeringin er for lág. Tað er ein orsøk til frá náttúrunar hond, at ein kvinna sum oftast bert eigur eitt barn í senn. Hvat fær okkum, at trúgva at tað er forsvarligt, at eitt
breiðan skara av fólki við sínum bókmentum. - Eg royni at brúka eitt so lætt mál sum gjørligt. Ein kvinna rósti mær fyri málið í míni fyrstu bók, tí at hetta var fyrstu ferð, at hon hevði lisið eina føroyska
nakað er kvinnan vinstrumegin, ið lyftir upp í einum reyðbrúnum klæði. Høgrumegin kemur ein onnur kvinna inn í myndarúmið gjøgnum einar bláhvítar gardinur. Hesar báðar kvinnurnar ramma inn og miðsavna ansin
