turran fisk, um vit tveittu skræðuna og ikki høvdu etið alt, sum var úti í uggunum. Maturin var ein Guds gáva! Av tí, at pápi hansara átti bát saman við Skála-Hanusi, sum búði í Syðrugøtu, gjørdi hesin av
a. Sivar Højgaard, Jóan J. Joensen, Hanus Joensen, Jóannes Johannesen, allir av Húsum. Vit vóru Gud havi lov allir væl fyri og afturkomnir í øllum góðum. Vit tríggir á Geil vóru nú allir væl afturkomnir
lágt. Vit høvdu fullan bát og styðjaðu okkum heim við Skorð. Nú koma vit fram á ein kík. »Harra mín Gud«, letur í Jóannesi, »her hevur ein søkt seg.« Teir ivaðust ikki í, at báturin var sokkin. Teir løgdu
takka manninum við tí síða skegginum fyri, hann sum var so góður við børn, ein sannur barnavinur. Gud forláti mær. Tað var ikki lætt hjá foreldrunum at lata Jóin frá sær. Men hungur er eitt beiskt svørð
hann hevur ikki verið ov væl í øgn við donsku prestarnar. Teir hava kanska heldur ikki altíð verið av Guds bestu børnum. Eisini kundu teir sjálvir vera ringastir móti sínum egnu. Økislæknin Bentzen skrivar
ónina Aglow Suðuroy Fundur verður i Fylking á Tvøroyri mánakvøldið 19. apríl kl. 19.30. Evnið er "Gud í gerandisdegnum". Allar kvinnur eru vælkomnar. Betania Sumba Sunnukvøldið kl. 18 verður møti. Øll
Suðuroy gjørdist Pauli Dahl, seinni sera kendur yvirlækni á Landssjúkrahúsinum. Í Mariager gjørdist Gudmund undangongumaður við urtagørðum og eigur sín part í, at Mariager varð kallaður Rosernes By. Sonurin
Kryssing var ein av teimum. Hann var yvirmaður í danska herinum av tí avgjørt gamla skúlanum fyri »Gud, Kongi og Fedralandi«. Hann var ein av teimum mongu heryvirmonnunum, sum var sera vónbrotin um, at
hálvan hagan. Teir báðir greiða frá, at tað var lítið tosað hesa náttina. Nú mátti alt bert leggjast í Guds hond. Elin, kona Poul Johannes, greiðir frá, at í fyrsta umfari var hon ikki so bangin um, at teir
børnum, sum búgva í Vancouver. Konan, Jytte, var sjúk tá og doyði í 2009. Í fjør varð hildin minningargudstænasta í gomlu heimbygdini Kollafirði fyri Jytte. Øll hennara í Canada vóru við. Tey høvdu øskuna
