hesari tíðini í einum blómandi handilslívi í bygdini í 1950’unum. Sum ung var mamma á háskúla í Danmark. At uppliva útlandið og alt tað góða, sum hesin skúlin beyð teimum ungu kvinnunum, hevur alla
lívsins viðurskiftum eru nú einaferð lutfalslig. T.d. so kann nevnast, at hóast høgt arbeiðsvirkni í Danmark, so er ein niðurstøða hjá donsku arbeiðsmarknaðarkommissiónini, at danskarar nýta ov lítlan part
úti í stóru verð, sum við alheimsgerðingini er vorðin ein stórur arbeiðsmarknaður. Todi Jónsson í Danmark er eitt dømi. Eitt annað dømi er Jan Ziskasen í USA. Hann er KT-stjóri í størstu matvørufyritøkuni
bygdar at hýsa teimum menningartarnaðu, sum fram til ta tíð vórðu send av landinum á stovn í Danmark. Tey kundu nú flyta heimaftur av Rødbygaard. Í sínum borgarliga starvi á Tryggingini var Jákup
var ætlanin at brúka lokalar leikarar, men tað bleiv so til at vit brúktu leikarar úr Føroyum og Danmark. Tað broytti so eisini endamálið við kanningini, til at kanna leikarar, ið ikki eru vanir at spæla
helst kom av tí langa flúgvitúrinum, flentu vi báðir at. Vit greidu so frá okkara tilknýti til Danmark við okkara »homerule« v.m. og siga frá okkara støðu sum »colony« og ynskið um »independence«, og
málistokki enn innan sigling. Í dag flúgva føroyskir tyrluskiparar, umframt í Føroyum, eisini í Danmark, Noregi, Finlandi, Grønlandi, Miðeystri, Afrika, Canada, USA og helst aðrastaðni við. Primert verður
flagg á herðum okkara, hvar enn vit koma. Vit umboða landið og Merkið, allar staðir og alla tíð. Í Danmark síggja vit í løtuni, at danir biðja sviar um umbering vegna handlingar Rasmus Paludans. Eins og russar
nýggjum norðurlendskum stórríki, Kalmarsamveldinum. Margreta hin Fyrsta (Trine Dyrholm) hevur savnað Danmark, Noreg og Svøríki og fingið tey trý londini at ganga saman í ein ríkjafelagsskap, sum hon einsamøll
trýsta nógv at fáa handan radaran upp at koyra á Sornfelli. Sannleikin er eisini tann, at skal Danmark enn verða ein umráðandi partur í NATO, so mugu teir koyra radaran upp. Kosta, hvat tað kosta vil
