ksan. Hetta merkti vanliga, at nú var tað ein havtaska, sum hevði fingið sær eina dunnusteik. Ein havtaska kundi enntá slúka eina gás. Vit mettu havtasku sum okkara fígginda, og vit vóru ernir, tá vit
“Kallur” út á fiskileið, á myrku nátt – teir línu egndu, í dýrdarveðri drála ei. Teir løgdu út á villa hav, tá sólin gingin var í kav. Á morgni árla teir sær skunda, at draga fongin inn um borð. Tey heima eftir
skal blive af Jesus hin Dag. Han som sidder ved Faderens højre haand og hersker fra sin Trone over Hav og over Land. Han bereder nu en Plads udi Himmelens Hjem, for alle Guds Børn, kom og slut dig til dem
der var gift med en Gaardejer i Sønder- jylland. Fader maatte være med ved Landbruget, men maa næppe have arbejdet med særlig Lyst eller Interesse, thi en Dag da han havde Besøg af en af Faderens venner,
lívsins gongd – maður er ætlaður at ganga burtur – vær skulum læra at ganga burtur – stórt er lívsins hav og djúpt – tað er hin lívsins torvelda siglingarfrøði at læra – gloymi hetta ikki –“ Nú tú skuldi fara
ovfarnan. - Tað skal tó viðmerkjast, at við suðuramerikanskum eygum eru Argentina og Kili jú vælhavandi lond; hjá okkum høvdu tey ivaleyst verið bólkaði sum “developing countries”, menningarlond. Nú
í Skrivaragøtu. Eingin visti, hvussu til stóð hjá Jógvani, fyrr enn hann var horvin yvir fjøll og hav. Hann skuldi vera eitt so hendinga gott menniskja. Tá ið hann var komin eftir, at tað hjá honum stóð
sigur Doru, sum bara hevði ein dreym í lívinum: At sita á einari strond í Australia og kaga út á opið hav. Lofta lagnuni í løtuni Sum sagt var Doru eisini í ringum lag hendan dagin í Barcelona. Men av onkrari
metrar yvir havinum orsaka av, at brennievni var so tungt, og tí ísur var á veingjunum. Ferðin yvir hav tók góðar 33 tímar, og gjørdist Lindbergh tjóðarhetja av avrikinum. Í tí eina rúminum sást eitt má
metrar yvir havinum orsaka av, at brennievni var so tungt, og tí ísur var á veingjunum. Ferðin yvir hav tók góðar 33 tímar, og gjørdist Lindbergh tjóðarhetja av avrikinum. Í tí eina rúminum sást eitt má
