fyri tiltøkum av ymsum slag. Eisini royna tey eftur føri­mumi at veita ráðgeving um pen­si­ónir, skatt og annað, sum hevur felags áhuga. Túrurin hjá Livari Ny­sted byrjar á leið 1. juni á vest­ur­síðuni

út, men eisini fyri at bøta um rættartrygd skattgjaldarans. Áður kundi skattavaldið seta fólk í skatt, um tey av einihvørji orsøk ikki lótu sjálvuppgávuna inn. Tá lá tað á skattgjaldaranum at prógva,

er trang at gaa Er end jeg fremmed og forladt, er her dog faa mig kender, jeg haver mig en Hjertens Skat, til ham mit Sind jeg vender, han trøster mig i Sorg og Nød og hjælper mig indtil min Død, jeg befaler

við 2-3.000 íbúgvum. Íbúgvarnir her hava serlig forrættindini, sum at teir sleppa undan at gjalda skatt. Í Kitamaat búgva tvær indianarastammur við tveimum málum, sum eru ymisk sum føroyskt og danskt. Men

einum vinnuframa grunni hjá nøkrum kommunum í norðstreymi. Hann segði at tað almenna skal ikki taka skatt frá borgar-unum til at seta í vinnulívið. Hetta kann ljóða ógvuliga skilagott, men um vit hyggja at

ymiskir sum persónar, men eg vóni, at vit kunnu vinna fram við skilagóðum sjónarmiðum. Tað hevur ikki skatt flokkin, at vit ikki hava buldrað so nógv, og eg ivist ikki í, at hóliga koma vit líka langt, sigur [...] sera virknan lut – ikki bert formenninir, sigur Høgni Hoydal. Hann nevnir orðaskiftini, sum vóru um skatt, pensjónsskatting og fíggjarlóg, og hann heldur andstøðuna hava verið sera virkna á øðrum økjum eisini

árini. Undir valstríðnum hava flokkarnir millum annað lovað at hækka minstulønina og at krevja meiri skatt frá teimum háløntu.

Somuleiðis vil hann eisini hava greiði á, um nakað er í seiglívaðum leysasøgum um, at deildin hjá Toll og Skatt í Saltangará ikki flytur í Gøtudal, men skal flytast heilt til Klaksvíkar.

kommunuskatt. Stýrisskipanarlógin staðfestir nevniliga, eins og grundlógin, at tað ikki er loyvt at áseta skatt umsitingarliga. Hetta skal gerast við løgtingslóg. Torskilt mál Landsstýriskvinnan í almanna- og

kennir sín veikleika og mótstøðuna frá fíggindanum, soleiðis at tað óttast fyri at missa sín dýrasta skatt. Tað sýnir at Guðs náðigáva er vorðin dýrabar fyri tí, og at tað ikki kann vera hana fyri uttan. Tí