Kjartan ? men eftir nógv brøgd og nógvar listir sleppa tey heim aftur. Ferðin er sera spennandi, og lesarin livir seg inn í ævintýrheimin. Umhvørvið, bæði náttúran og hús og borgir eru sera nágreiniliga og [...] ? dvørga-, álva- og vargmannamál. Tey bæði Hallbera og Kjartan skilja ikki hesi mál, og tað ger lesarin heldur ikki, tað elvir óhugna og økir spenningin, tá ið hesir óhugnaligu vargmenn, sum eru úlvar

verður als ikki nevndur í kanningini. Fiskimálastðrið (nú: ráðið) verður nevnt ?landsstðrið?, so lesarin fleiri ferðir ivast í, um hesi skipamál eru viðgjørd á landstðrisfundi, og hvørki 3-mannanevndin

próvgrundir fyri eini sterkari trúgv á menniskja við humanistiskum og lívsjáttandi virðum í miðdeplinum. Lesarin fær tey neyðugu amboðini til at kunna møta pátrúgv, new age og aðrari átrúnaðarligari pátrúgv, frá [...] Rísandi sól, sum gevur út bókina, ið fæst í bókabúðunum. Mynd: Við bókini »Trúgv og vantrúgv« fær lesarin nøkur amboð at møta pátrúgv frá einum føstum støði, sigur týðarin Guttormur Djurhuus

og á myndunum skulu vera klárir, sterkir og sevjumiklir og ikki myrkir, brúnir og avsvidnir, sum lesarin av kronikkini í Dimmalætting annars fær fatan av. At enda vil eg takka Fróða H. Knudsen fyri eina

at tríva í nakrar av niðurstøðunum í álitinum, umframt at prenta øll tilmælini frá nevndini, so lesarin fær eina hóming av arbeiðinum. Endamálið við frágreiðingini er at lýsa viðurskiftini kring málið

verður ein haldføriskanning gjørd, og ein fíggingarleistur verður funnin sum skjótast.« Gløggi lesarin sær, at her eru bleytar orðingar um kanningar, sum »miðað verður eftir eru lidnar við ársenda í 2024«

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

seg hóast hann ikki hevði prógv frá nøkrum skúla. Bókin er skrivað í sama tóna sum tann fyrra, so lesarin veit, hvat hann kann vænta sær. Bókin ?Tis a Memoir er farin beinleiðis ovast á enska metsølulistan

Tíverri er talan um plásstrot í blaðnum, sum lesarin situr við. Tað merkir, at vit partur av ítróttinum ikki verður í blaðnum fyrr enn í morgin. Millum annað kann tá lesast um stóra gallkvøldið, sum h