pastorinum við ymsum uppgávum á leiðsluøkinum. - Fyri meg snýr kristindómurin seg um at liva í kærleika Guds og hava uppbyggjandi samfelag við onnur menniskju eins væl og vera við til at hjálpa menniskjum andaliga

spyrja, um eg ikki lærdi av hesum. Jú, tað gjørdi eg helst fyrstu tíðina, men eg hevði ikki lært nokk. Gud viti hvat tað er sum gerð tað. Eg haldi, at ung ofta eru naiv í tí aldrinum, og ongin skal siga teimum

spyr Fía og vendir aftur til kassarnar, vit av øllum alvi royna at kroysta niðuryvir hvønnannan. - Gud viti, nær tað gongur upp fyri okkum, at menniskju ikki eru fýrakantaði, og at tað bara er ein spurningur

ein hóskandi upphædd at stuðla við?" Til handan spurningin er at siga: "Stuðla við upphæddini sum Gud leggur tær á hjarta!" Í løtuni flytir Umsorgan 19.000 krónur yvir til Russlands um mánaðin. Og av tí

Khader ásannar eisini, at átrúnaður fyllir meira í politikki enn fyri bert nøkrum fáum árum síðan. -Gud er komin aftur úr kuldanum. Hetta rákið stavar frá seinast í 90-árunum. Vit staðfesta, at flest allar

motorsúkklur við gulum síðuvogni / eg trúgvi á følnað bløð / og eitt lítið sindur av gudi ..” (s.29). Gud gevur altso meining, men tað gera halgisiðir menniskjans ikki: “skilji ikki hví / vit skulu niður á

tríeindini. Tað vil siga, at hann leggur dent á 1) Skapanartrúgv sum sigur, at øll menniskju eru skapt í Guds mynd, 2) Boðskapin um, at sáttargerð og fyrigeving kunnu veitast øllum menniskjum líkamikið, hvørjar

tað er eitt hægri vald, men eg veit ikki, um eg heilt bókstavligia trúgvi søguni um Jesus. Hugtakið Gud er fyri mær kærleiki og tollyndi yvirfyri øðrum fólkum. Ein stórur trupulleiki í dag er, at flestu

?????????????? Verri er sterka anti-humanistiska argumentið. Hesi meina, at humanistar vilja seta Gud til síðis, ella burturbeina hann heilt. Henda dómadagskós er fyri tað mesta tálmandi og blindandi tokutala

1953. Ein annar skulpturur frá 1951 eitur Torso. Mannakroppurin er eitt vakurt landslag, skaptur av Guds hond og nógvir listamenn hava gjøgnum tíðirnar granskað, dyrkað og endurgivið mannakroppin, eisini