Nípu. Um so er, at hettar gerst veruleiki, verður størri dentur lagdur á peningin, enn at varðveita okkara náttúru. Um hendan verkætlanin hevði kunna nøktað tann størsta partin av el-tørvinum í Føroyum, so [...] ikki fleiri pening av til hetta prestiguprojekt. Teir kunnu brúkast betur til onnur endamál. Føroya land er ov lítið í stødd til at vit kunnu tilláta okkum at brúka náttúruna sum eitt royndarøki. Til ber [...] ætlan. Føroyar eru ikki stórar og vit hava eina ábyrgd til at varðveita tey serligu nátturu økini til okkara eftirkomarar. Tað lønar seg ikki bert at hugsa um løtuvinningar, so sum arbeiði til nakrar lastbilførarar

helikoptarum. Øll vóru tey kanska úr báðum londum, Føroyum og Danmark. Tey vildu náa lufthavn og land okkara, tað gjørdu tey ikki, í stað liðu tey “En brat og voldsom død” og onnur illa løstað. At byggja [...] fakmáli. Til ferðamannaflutning á sjónum á landi og í luftini eru størstu trygdarkrøv galdandi í okkara parti av heiminum. Í samband við flúgving upp á Vága Lufthavn, eru fleiri vanlukkur hendar og uppaftur

skuldi verið, sum vit noyðast til lands eftir – ella at gera. Tað hevði soleiðis verið høgligari, um royndarkoyringin fór fram, meðan vit eru á svartkjaftaveiði um okkara leiðir, sigur hann. Skerimasminurnar [...] noyddust vit at leiga okkum skip, sum kundi føra hann-lodnuna til lands. Vit fingu einki burtur úr fiskinum, sum aðrir førdu fyri okkum til lands. Hetta er ein orsøkin til, at vit nú eisini hava fingið okkum

risti og skalv, tá eg kom í land, minnist Doru. Men, tað einasta, sum føroysku tollararnir søgdu var: ”Sprutt ella siggarettir?”!! So Doru risti á høvdinum og slapp sær í land, har Guðrið stóð og bíðaði [...] møguliga staðni í spanska býnum. - Allan dagin og náttina við spákaðu vit í gøtunum og prátaðu. Hvørgin okkara minnist akkurát, hvat vit tosaðu um. Men vit vóru ikki eitt sekund í iva um, at vit skuldu vera saman

elvt til, at stórir fundir eru hildnir um tørvin fyri eldrarøkt her í miðstaðarøkinum við luttøku av lands- og kommunalpolitikarum. Men hvat nyttar at ”lova” betringar á økinum so sum at gera/byggja fleiri [...] verður ikki tikið avloysari inn fyrsta dag, eitt starvsfólk er sjúkt. Og her skal minnast á, at okkara arbeiðsuppgávur kunna ikki goymast til næsta dag! Sparingarnar eru gjørdar við vælvild frá starvsfólkunum

íløgum og útlánspolitikki og spjatt váðan er orsøkin til, at okkara fíggingarkervið er so mikið væl fyri. Janus Petersen heldur vit eiga eitt ríkt land og at framtíðin tí er bjørt, hóast myrk skýggj eru á luftini [...] liggja fjarskotin og hava tí ikki verið partur av váðaíløgum í sama mun sum bankar í øðrum londum, og okkara geografiska støða hevur eisini gjørt, at útlendskir fíggingarstovnar hava ikki fingið fótin fastan

mann samstundis givið manningunum fasta løn og bonus, um tað gekk serliga væl. Vit eru einasta land á okkara leiðum, sum heldur fast við hesar leivdirnar frá veiðumentanini, sigur Tórbjørn Jacobsen. Hinvegin

stórbæra, vakra og nútímans skipi vælkomnum. - Hetta er ein stórur og søguligur dagur fyri alt okkara land og ikki minni fyri Norðoyggjar og Klaksvík, her vit í so stóran mun byggja á og njóta gott av [...] mangt í mentan eins væl og í býnum annars. Eisini hava teir latið frá sær til aðrar partar í landi okkara. Skamt frá okkum er frystihúsið, sum felagið hjá Christian í Grótinum er triðingspartnari í saman

stjórn. Undir vanligum umstøðum hevði einki óvanligt verið við einum stjórnarskifti hjá grannum okkara, men hesaferð er øðrvísi. Talan er í hesum føri ikki bert um stjórnarskifti, men um veruliga stj [...] fíggjarliga heft at londum við hesum trupulleikum. Ísland var meinast rakt. Meira enn nakað annað land hevði Ísland við sínum neoliberalistiska búskapi og sínum altjóða grundaða fíggjarkervi verið uppií

kemur fram, at teir hava land­að fiskin í fíggindalandinum Bretlandi er skipið deyðadømt, og tað verður søkt, eftir at manningin er sloppin í bátarnar. Teir høvdu 52 tímar til lands. Í 1918 førdi pápi Guiding [...] Onkur av teimum vóru tó tilkomin. Elias fór so til Sandavágs at vaksa upp hjá fastur síni. Pápi okkara fór oman at vera á Mørk í Vestmanna, har pápasystirin var gift. Har var hann so, til hann var tilkomin [...] útgerðina og manningina førda umborð. So eina ferð sigur pápi: “Nú haldi eg, at tú má sleppa tær í land, tí eg haldi, at teir fara at loysa.” Eg hugdi rundan um meg. Eg sá ongan mann loysa, so eg látst