árini, so er Havnar kirkja framvegis ein sera prýðilig og hugnalig kirkja, sum vit øll somul kenna okkum væl í. Kirkjusilvur komið aftur Havnar kirkja hevur átt sítt kirkjusilvur. Onkutíð hava fremmandafólk
íslendingar og bretar var sera gott. Tá ið eg so komi at hugsa um tann stóra forskel, í Grønlandi bleiv okk-um noktað alt, líka drekkivatn. Hví danir vóru so ónærisligir veit eg ikki. Kríggið var ikki meira
okkara. Og er semja um at satsa á hesar vinnugreinar, eiga vit so ikki longu í fólkaskúlanum at leggja okkum eftir at styrkja eginleikar, sum tørvur er á í hesum vinnugreinum?. Tað krevur t.d. matematiskan
Bárður Nielsen Tinglimur Sambandsfloksins Búskaparvøksturin í okkara parti av heiminum hevur verið drivin av nýskapan, menning og bíligari framleiðslu í láglønar londum. Við at útflyta [...] hægri livistøði. Fyrimunirnir vit áður hava havt av hesum eru minkandi, ríkidømið er útjavnað, og okkara búskapur er tí undir trýsti. Komandi árini í Føroyum verða avbjóðandi, vit skulu tryggja væ [...] stovnum, beinraknar raðfestingar og í ringasta føri niðurleggja onkrar tænastur. Vit skulu krevja okkara part av øllum tilfeingi vit hava rætt til, bæði tá talan er um rávørutilfeingið og okkara part
ur til alla professionella ruskburturbeining her á landi. Og Lions-Club veteranur burturav og so: okk-ja, ”you name it” - -. Rørandi er frásøgnin um lívlanga vinarlag hansara við barndómsvinin Pola, sum
enda. Spakir víkingar Tað var lítið av villskapi at síggja í annars ágrýtnu víkinginum í Gundadali. Okkurt hissini sprell var á vengrunum, men fyri uttan tað, so var lítið veiggj í steypavinnarunum
og hóast tey flestu í grannalagnum eru farin í ymsar ættir er framvegis serligt samband millum okkum. Tá í tíðini var Norðragøta ein onnur bygd enn í dag. Geilabø var tá mitt í bygdini, meðan miðdepilin
demokratiseringsprosessini í Føroyum anno 2006 kunnu vit av røttum spyrja? Hvussu langt ætla vit okkum at koma víðari í menningini av samfelagnum við visjón 2015, tá nærum helvtin av Føroya fólki er
har um kvøldarnar. Annars spældu vit nógv spøl so sum rundbólt og at sláa langa í túninum hjá okkum. Vit høvdu ikki tíð at spæla gerandisdagar. Tað gjørdu vit sunnudagar. Eitt spæl var at gera [...] Svørtu kom tarvurin úr neytafylginum beint yvir til okkum. Pápi koyrdi allan matin, vit høvdu við okkum, úr leypinum. Hann koyrdi síðan leypin uppá høvdið. So fór hann at íla eftir honum, og tarvurin
Tøðrúgvan var løgd so nær veltuna sum gjørligt, og pápi snøggaði hana til. Tá var so mikið lættari hjá okkum heima at seta epli niður. Ein systir setti eplini niður, og mamma hippaði eplini. Pápi var eisini
