álagt bóndanum á hesum sinni. Tað eigur tó at vera eitt av áhugamálum bóndans at hava góðan og feitan seyð.

og húskallarnir høvdu skyldu til at manna nevndu bátar. Við ongari jørð kundu húskallarnir ongan seyð hava, og uttan føði kundu tey ognarleysu ikki giftast og/ella fáa børn. Bert yvirliva sum húskallar

hildin til arbeiðið, tí tað var neyðugt. Menninir, sum vetrarmánaðirnar høvdu róð út, velt, fingist við seyð og neyt og tykist við annað fyrifallandi arbeiði, og sum illveðursdagar og um kvøldarnar høvdu savnast

til landbúðna, lá út móti sjónum, var sandut og kørg í allar mátar. Tað var av-markað, hvussu nógvan seyð, ið jørðin bar, og har uddi av kaninum. Tá á døgum var vanligt at seyðamenn vóru hjá kríatúrunum allan

hugburðurin til djór, og djóravælferð, er munandi broyttur hesi árini. - Fyrr varð mest hugsað um seyð, neyt, og onnur nyttuddýr, men í dag hava vit eisini kelidýr. Men vit hava eisini grind, og tað er

heldur hann ikki, at nakar kann verða ímóti. Eitt annað er so tað, at nú er ikki longur loyvt at svevja seyð, tí nú skal hann skjótast. Nýggjur grindareiðskapur Ein stór broyting í nýggju grindareglugerðini

er ognartikin til endamálið og endurgjald veitt teimum, sum áttu jørðina. Sjálvandi ynskir eingin seyð á vegin at ganga, men sambært hesum uppskoti, skulu bøndur og tey sum eiga hagarnar revsast og áleggjast

saman við familjuni. Gongu ofta túrar í náttúruni, ofta saman við abbabørnunum. Hann hevur hønur og seyð sum honum dámar væl at fáast við. Hann hevur í nógv ár verði virkin í frítíðararbeiðinum í Betesda

saman við familjuni. Gongu ofta túrar í náttúruni, ofta saman við abbabørnunum. Hann hevur hønur og seyð sum honum dámar væl at fáast við. Hann hevur í nógv ár verði virkin í frítíðararbeiðinum í Betesda

Sandavágs Havn, til hann gjørdist pensionistur. Sum pensionistur hevur hann mest fingist við at passa seyð og gæs, og sera væl trívist hann við kortspæli í Undirhúsinum í Sandavági. Gullbrúdleypsdagin halda