saman við familjuni. Gongu ofta túrar í náttúruni, ofta saman við abbabørnunum. Hann hevur hønur og seyð sum honum dámar væl at fáast við. Hann hevur í nógv ár verði virkin í frítíðararbeiðinum í Betesda
saman við familjuni. Gongu ofta túrar í náttúruni, ofta saman við abbabørnunum. Hann hevur hønur og seyð sum honum dámar væl at fáast við. Hann hevur í nógv ár verði virkin í frítíðararbeiðinum í Betesda
Sandavágs Havn, til hann gjørdist pensionistur. Sum pensionistur hevur hann mest fingist við at passa seyð og gæs, og sera væl trívist hann við kortspæli í Undirhúsinum í Sandavági. Gullbrúdleypsdagin halda
kvøldløtur eru gylt grundarlag undir einum góðum svøvni – og einum góðum lívi. Til okkara hús hevur seyður altíð hoyrt til. Og tað bleiv lært heima, at hevur tú djór, so skulu tey virðast og røktast væl
enn við urtagarðarbeiði, og inni í Dølunum veltir Sámal epli, røtur og grønmeti. Eisini hevur hann seyð har. Enn bindur hann kransar fyri blómuhandlar kring landið, og við hvørt koyrir hann sjálvur til
ið Tjaldrið var í Vági, og so koyrdi hann tað, sum bygdarfólkið hevði brúk fyri - eitt nú hoyggj, seyð, tøð, torv og kol, sum hann var í Rangabotni eftir. Í 1963 keypti Ejler buss, og seinni fekk hann
Dia bróðir dugdi ikki so væl við tær donsku roknibøkurnar. Men so gjørdi Anna øll roknistykki um til seyð. Tá bar væl til. Hjá honum var og bleiv alt seyður. Hvat mundi pápi hava droymt? Eg fór til skips
hevur sagt frá og er pláss hesa løtu, sleppur viðkomandi sjálvsagt til borðs. Gásadalsgarður eigur seyð og fleiri kálvar og epli og røtur, sum borðreitt verður við, er alt føroysk grøði. Múlin, sum er partur
allarbestu og fínastu dyrkilendi og fitilendi til oksar og seyð«. Gásadalsfólk hava sannað orð gamla postmansins. Einaferð varð roynd at flyta seyð við Snípuni, so vítt eg veit bleiv hetta einasta ferðin
nú nærkast tíðin, tá farið verður á fjall. Onkur hevur longu verið á fjalli, men nógvir, sum eiga seyð í haga, munnu brúka heystfrítíðina, tá fleiri hava frí, til fjall og fletting. Tað eru helst fleiri [...] býtast upp í tveir bólkar - seyður, sum fær fóður og seyður, sum bara etur gras. Onkur, sum hevur seyð, gevur kanska teimum bestu lombunum og veðrunum fóður fyri at fáa seyðin enn størri fram til slakt [...] slakt. Tað eru teir, sum geva og teir, sum ikki geva, og tað má eisini vera stuttligt at fáa góðan seyð - uttan at geva aftrat. Í gárkvøldið vórðu níggju veturgamlir veðrar flettir í einum kjallara á Sondum
