Staðfest varð, at taðað var fram við vegnum frá bóndagarðinum við Sandá og omaneftir ímóti brúnni yvir ánna. Í sambandi við taðingina eru tøð farin í eina veit og endað í Sandá, har tey hava elvt til at skúm

dálkað, og ein kelda sigur ongan iva ver um, at tað var mykja, sum rann úr einum brunni beint út í ánna. Heilsu- og umhvørvisdeildin í býráðnum sigur, at tey beinanvegin fóru út at kanna málið, men tað

tvær familjur, ið í dag gjalda somu upphædd í kommunuskatti, men tí verri búgva tey hvør sína megin ánna. Hvussu langt heldur sam­halds­festi ? Hvør vil gjalda meira fyri at onkur skal gjalda minni ? Hvør

spenningur í, eftir at Hans Arni Ellefsen hevði minkað um munin. AB sendi Giza/Hoyvík heim um aftur ánna við 5-2 tapi. Onkuntíð hava fleiri fremmanda menn verið á AB liðnum. Merkisvert var tað hesa ferð

Og nógv vatn er runnið í ánna síð­ani 1963. Hetta fyrsta árið ferð­að­ust næstan túsund fólk um flog­vøll­in. Í fjør lá talið oman fyri 200.000 fólk, so nógv er broytt. Bara síð­ani At­l­ants­flog fór

so fara vit fram aftur”. Tá var tað avsett, og vit høvdu ikki so nógv fyri í senn. Men eg fór út í ánna, har vóru sovorðnir reyðir steinar. Og hvat hendir? Eg fari eftir høvdinum í helluna, og blóðsprænurin [...] tilevnað sneis varð nýtt til at grava undir børkurnar. Og tá ið fingið var upp í hálva spann, fór eg í ánna at vaska hetta. Kullurnar í ánni blivu fyrst reins­aðar. Síðan var eitt sindur koyrt í senn í hetta [...] Í torvi við hestavogni Vit skóru torv í Saksunardali, Streym­nes megin. Vit kallaðu tað frammi við Ánna Svørtu. Tað var ein tími at ganga hvønn vegin, men vit fóru altíð við hestavogni. Pápi hevði hest

eini aðrari verð. Tað merkiliga var, at eg sá hetta bert, tá ið eg helt í Onnufíu. Lærarin Jógvan við Ánna búði tá hjá okkum. Eg var líkbleik, tá ið eg kom heim, og hann spurdi, hvat ið bagdi. Eg fortaldi

við børn. Tá ið kavi var, spenti hann eina bukt við enda um miðjuna á sær. Síðan fóru vit í ta stóru ánna, tá ið hon var fryst. Hann rann tá sum ein hestur, og vit hingu øll uppi í hesum bandinum. Har vóru

Skúlin Skúlin var í Hvalvík. Tey fyrstu árini, eg gekk í skúla, var brúgvin um ánna ikki gjørd. Tað var bara ein planki um ánna niðri undir húsinum hjá okkum. Øðrumegin var eitt band at halda sær í. Hinu­megin [...] at vita, um tað var nóg gott. So bleiv skinnið vaskað í heitum landi við allari ullini á. So oman í ánna at skola. Tað var lítið av vatni í Streym­nesi. Eina ferð hevði omma vaskað skinn. So sigur mamma [...] Síðan varð skinnið langað niður á hetta turra skinnið. Tað varð so koyrt upp í eina spann og so í ánna at skola. Rotuskógvar Rotuskógvar vóru nógv brúktir av monnum og konum, tá ið tað ikki kundi gangast

Borneo í gjár. Fleiri bilar vóru á teirri 720 metrar longu brúnni, tá hon fór, og allir duttu niður í ánna. Indonesisku myndugleikarnir siga, at menn vóru í ferð við at umvæla brúnna, tá vanlukkan hendi, og