tuflaðan ella eina fiasko. Kanska enntá eitt sindur smáklikkaðan... Javnstøða snýr seg júst um eisini at loyva monnum at átaka sær teir leiklutir, ið søguliga hava verið tengdir at kvinnunum. Og hondina á hjartað:

hvussu vit brúka hugtakið "glaðir amatørar". Um tað merkir, at vit ikki kunnu seta teimum krøv, so loyva vit teimum heldur ikki at koma upp eitt hægri støðið, sum tey kanska væl megna, um tey verða trýst

moralistisku kloddarnir, at “fólk verða hugnaligari og vinarligari, tá tey hava drukkið”. Kann eg loyva mær at spyrja: akkurát í hvørjum ballum hava tit verið í? Vit drekka ikki bjór sum heilsubót. At drekka

fyri moralska sannføring. Og tí, hugsi eg, blíva militantu ateistarnir við: “Vit máa (sic) ikki loyva fleiri av hesum religiøsu frí­skúlunum, og í tann mun vit longu hava teir, máa vit arbeiða fram ímóti

dótturfeløgum hjá grunninum. Hetta er eisini galdandi fyri nevnd og stjórn í dótturfeløgum. Nevndin skal loyva granskingarfólkinum at gera tær kanningar, ið granskingarfólkið metir vera neyðugar. Hetta er somuleiðis

kidnappar ein so forskammaðan stóran part av mínari lønarinntøku, er tað væl nettupp av hesum, eg kann loyva mær at liva, sum mær lystir, og at rætturin til forderv eigur at vera verðandi órørdur, og rakar ikki

prosent av fólk­inum, at tey ikki kunnu fáa somu rætt­indi sum onnur, at teirra børn ikki skulu hava loyva at menna síni evnir, at teirra einasti háttur at vinna síni rætt­indi er at fara á gøturnar at mót­mæla

frágingið kann søgan hvíla á strukturinum. Er tað ikki, fellur alt til jarðar. Tilvit og teknikkur loyva hugflog áskoðarans at flóta frítt, gera at vit kunnu geva okkum inn í eitt listarligt upplivilsi av

fyri í bókini. Sum bygdasøguhøvundur sleppur Martin Fjallstein ikki longur aftur, enn kirkjubøkurnar loyva honum, og tær byrja í 1685. Harafturat eru tingbøkurnar frá 1600 talinum góðar at kaga í. Ein roynd

tosa var um tað frælsi, tey høvdu fram um fólkakirkjuna, og hvussu nógv meira og annað, tey kundu loyva sær har, eitt nú, at ein og hvør kundu tala í teirra kirkjum. Í fjør vitjaði eg aftur í býnum. Nú