tøkk fyri at hava verið við til at lyfta tann føroyska gospeltónleikin á eitt altjóða støði verður sagt. Eitt, sum er sermerkt fyri Gospelfestivalin hvørt ár, eru teir útlendsku bólkar, sum vitja. Hetta

lønirnar niður« til eitt láglønarsamfelag fyri at fíggja eitt føroyskt fullveldi. Harafturat verður sagt, at nú skulu lønirnar hækka munandi, tí landskassin hevur ráð til tað við einum yvirskoti á fíggjarlógini

er tað ikki ein bílig umbering, at skylda upp á blokaduna? ? Tað kann gott verða, men vit hava sum sagt víst góðan vilja, og hildi okkum til spælireglurnar, men tað hevur Starvsmannafelagið ikki gjørt og

eyðvitað fáa mistanka um, at tveir partar skulu til fyri at skapa eina støðu sum í Serbia. Harvið ikki sagt, at vit ikki mugu hava samhuga fyri øðrum av pørtunum. Men tað skal so ikki vera testosteronbumban

føroyska sjúkrahúsverkið dámar framúr væl at starvast á sjúkrahúsinum í Klaksvík. ? Tað er ikki lygn, tá sagt verður, at læknar í Havn kappast um at sleppa til Klaksvíkar at fremja sínar skurðviðgerðir. Hetta

burtur við voks-viðgerð, kropps-massagu, feitt-knúsaran, aromaterapi, manicure, pedicure, o.a__Snøgt sagt alt, sum hevur við krem og sminku at gera. Tað eru sikkurt fleiri,sum ikki vita rættiliga,hvat ?f

tvey førleika, og teir dugdu eisini at sparka langar bóltar, tá teir mettu tað vera neyðugt. Stutt sagt kann sigast, at teir slerdu ikki størri breyð upp, enn tað var neyðugt, teir vunnu 1?0, og teir eru

landinum, ivast Jón ikki: ?Tað er heilt vist, at tað áttu at verið fleiri av slagnum, tí ein kann sum sagt bara hyggja eftir hvussu nógv er komið burturúr hjá okkum uppá so stutta tíð.? Framtíðin Einki er

sjúkrahúsverkið í Føroyum, víst á øll árini. Men læknaliðið á landssjúkrahúsinum, hevur áhaldandi sagt føroyingum, at Landssjúkahúsið skal vera okkara ríkissjúkrahús, og skal hava status sum so. - Ja,

virkið í Runavík framum okkara. Tað bleiv sera rupult at fáa fisk til virkið. Ja, vit fingu snøgt sagt ikki fisk, fyrrenn tey høvdu nokk í Runavík. so fingu vit avlopið. Hann sigur eisini, at tað var óheppið