heimaliðnum, at tað at kalla allan seinna hálvleik vóru teir somu spælararnir, ið vóru á vøllinum. Orkan gekk undan, men tær fingu onga hvíld á bonkinum, hóast fleiri eykaleikarar vóru. Tískil øktu gestirnir

dómarnir fyri brot á reglurnar fyri, hvørjum ein kundi giftast, við vóru harðir. Blóðskemdarmarkið gekk mikið longri út, enn nú á døgum. Tað var við neyð og deyð at trímenningar kundu giftast, einkjumaður [...] oyru, sum fólk fingu fyri ullina og bundnar ullvørur, so livdu tey av tí, sum landið gav. Seyðurin gekk úti alt árið, meðan hoyggjað var til neytini, tí tey vóru ikki før fyri at klára vetrarnar í haganum

Herfyri læt Búnaðarstovan hurðina upp at vísa fram, hvat var komið burtur úr hesum tiltaki, og har gekk sjón fyri søgn, at arbeiðið var gjørt til lítar. At stíga inn í tað stóra hølið, har ullin var savnað

Herfyri læt Búnaðarstovan hurðina upp at vísa fram, hvat var komið burtur úr hesum tiltaki, og har gekk sjón fyri søgn, at arbeiðið var gjørt til lítar. At stíga inn í tað stóra hølið, har ullin var savnað

Síðsta ár royndi leiðslan at forkoma umboðsnevndini eina ferð med alla. Tað gekk ikki. Umboðsnevndarlimirnir vaknaðu sum við kaldan dreym, tá ið teir varnaðust, at leiðslan ætlaði at gera bart. Men í ár

desembur 2002. Eg fór seint í song, tí eg vildi gleða børnini nú jólaferian hjá okkum byrjadi, eg gekk tí og pyntaði til jóla inntil seint á nátt. Ætlanin var at yvirraska børnini, tá tey vaknadu, og bilsin

høli við nógvum veitslubúnum áskoðarum. Kvøldið fyri høvdu tey spælt eina sitikonsert í Vejle, tá gekk ordiliga væl, tí vóru tey ikki so fyrireikaði uppá avbjóðingina. Men tað eydnaðist tó at fáa rættuliga

ing greiddi Agnar frá, at hann fekk millum 18 og 23 hemarar um árið. Einu ferðina eg hitti Agnar, gekk hann við bláum eyga. Eg spurdi sjálvandi, hvat var áfatt. Jú, greiddi hann mær frá, hann var komin

gloymdu at geva mammuni, tí lítlu kettuni, p-pillarar, so hon gjørdist upp á vegin beinanvegin. Har gekk ein vilstur, heimleysur frensur í grannalagnum. Tað var ivaleyst hann, sum voldtók tað lítlu kettuna [...] og so var onki hent. Familjan tímdi ikki at hava stríðið, ongin var heima um dagarnar, og kettan gekk úti allan dagin. Ongin hurð var á gloppi og ongin lúka, so hon kundi fara inn, og tí royndi hon at

munandi um gongdina. Annars var veðrið ikki av tí besta hjá tyrluni, tí nakað av vindi var, men tað gekk alt sum tað skuldi. Umframt at dagurin var lættari hjá monnunum, fór hetta eisini væl betri við seyðinum