nógv spjøddu búsetingarnar. Sjálvt um alt annað má víkja fyri bilkoyringini, hevur seyðurin tó havt rættin fram um bilarnar. Nú verður so aftur snakkað um at tryggja ferðsluna – les: bilkoyringina – út á
næsta ár fer at spæla eina ferð meiri á heimavølli, enn talan hevur verið um í ár. Fjórða plássið ber rættin at spæla Intertoto Cup fótbólt næsta summar við sær. Tað er altíð hugaligt at fáa høvið at royna
ella vilja ganga slíkum krøvum á møti. Vit vilja harafturímóti til eina og hvørja tíð tilskila okkum rættin at kunna Føroya fólk um mál, ið hava almennan áhuga – og í hesum føri eisini týdning fyri fólkatrygdina
handilsfólk ikki eru sína uppgávu vaksin, ella bara ikki tíma at røkja hana, er einans eitt at gera, tak rættin at selja vøruna frá teimum. Handlar, ið selja til ung og børn undir loyvdan aldur, eiga at missa
um endaði á privatum hondum: Í 1984 góvu politikararnir nøkrum fáum reiðarum rættin til fiskiríkidømið. Hetta førdi til eitt fámannaveldi, sum Hægsti Rættur í 1998 staðfesti
royna teir at taka hugin frá fólki við at skatta inngjaldið við 40 prosentum. Við hesum taka teir rættin frá hesum fólkum, at løn verður skattað, tá útgoldið verður. Tá hesi koma í eftirlønarár (ellisár)
út. Nú hendir so tað at makrelstovnurin veksur skjótt, og spurningurin tekur seg upp. Hvør eigur rættin til henda vøkstur í makrelkvotuni. Eru tað teir/tey sum longu hava makrelloyvi, ella øll tey/teir
Tað er rættiliga trupult hjá ávísum politiskum hugsjónum at »ognartaka« Bíbliuna og rættin til at definera tað, sum í henni stendur, hóast nógv hava roynt hetta gjøgnum tíðirnar. Eingin
Um so var, at jarðareigararnir í Føroyum bjóðaðu rættin til at fiska út, so vita vit sjálvandi ikki, hvat ið boðið varð. Men siga vit, at ein króna varð goldin fyri hvørt kilogram, so høvdu eigararnir
svik er fyri í Føroya Rætti í hesum døgum. Ákæruvaldið hevur drigið ein fyrrverandi stovnsleiðara í rættin og ákært hann í trimum førum at hava umbiðið arbeiði frá fyritøku, har hann sjálvur var stjóri, fyri
