bílig. Eingin grund til at rýma. Ein sannleiki kann sigast og skrivast so ofta, at hann gerst ein lygn. Eisini tí, at í Føroyum fáa vit Bíbliuna fyri einki, tvær enntá í postkanna, dupultan ævigan sannleika
til fleiri av nazi-konsentratiónslegunum undir 2. verðaldarbardaga, m.a. Auschwitz. Útsøgnin var ein lygn, tí arbeiðið gjørdi ongan frían, sjálvt um onkur stakkals sál nokk neyðhelt sær í vónini um, at orðini
Undirskot tríggjar mánaðir og yvirskot ein, so tað javnvigar, balance, og hon er nøgd. Og tað var ikki lygn, sást á henni. Nú eru hetta ikki tíðindi sum so. Eg hevði eisini kunnað spurt tey bæði um Merkel og
sannleikin for ever og ikki pilkast skal við. Sannleikin er altíð fremri enn fiksjónin, skaldskapur, lygn, hugurin at gera seg upp og lata Jesus svíða fyri tað. Latið hann nú fáa frið, gravarfrið. Men, sum
Uttan aldursmark. Undirhaldandi og nemandi, sigur Steintór Rasmussen. - Og fyri at tað ikki skal vera lygn, so kallast ein av søgunum í savninum Klókasta barnið í Føroyum. Men spurningurin vil jú altíð verða
lítlum stað. Og nú í Sosialinum – einaferð afturat, og nú móti betri vitandi. Tað er sostætt enn ein lygn sum Astrup her serverar. Uppá spurningin omanfyri um Astrup hevur fingið alzheimers, so er tað nokk
millum limir floksins í stjórnarskipanarnevndini, Høgna Hoydal og Sjúrð Skaale. Orð sum »lygn« og »ósannindi« verða brúkt, hóast miðlarnir sum ikki einaferð fáa skotið í skógvarnar at
bíðaðu eftir at vera søktar á havsins botn rísa upp sum fuglurin føniks. Og fyri at tað ikki skal vera lygn, so vóru tær dangur, sum av órøkt og líkasælu vóru endaðar sínar dagar á havsins botni, tær skuldu
um, vunnu tær hetta settið fult uppiborið. Avgjørdar klaksvíksgentur Fyri at tað ikki skuldi vera lygn, so endur-endurtók byrjanin seg í fjórða setti eins og undanfarnu tvey settini. Mjølnir kom á odda
og rættvísiskensla og røkiskapur og reiðiligheit eru legendariskar. Hansara vanvirðing fyri vanbøn, lygn, ósannaðari villleiðing og óreiðiligheit eru eisini legendariskar. Hetta vóru eginleikar og eyðkenni
