Løgmaður er lagdur undir at sita við valdið við tí einfalda endamáli – at hann vil so fegin sita við valdið. Tað er eitt kent fyribrigdi, at politikarar klistra seg so fastar at valdinum, og tí er tað eisini lætt at kasta løgmanni slíkt fyri í hesum døgum, tá eingin annar enn hann sjálvur tykist førur fyri at fáa hann frá valdinum. Men hesum avvísir løgmaður sum vera man. Hann vísir hinvegin á, at vit hava nýggjar tíðir – at vit hava sett skjøtil á eina broytingartíð í føroyskum politikki, har einstakir tinglimir ikki longur kunnu blokera mál og hóreiggja sær, sum teimum lystir.
Vit hava víst á tað áhugaverda við dagsins politikki – ikki bara hjá minnilutasamgonguni, men hjá teimum skiftandi meirilutunum, sum vísa seg í tinginum – at tað nú brádliga ber til at viðgera eym mál, sum ávísir minnilutar hava blokerað.
Og tá løgmaður sigur, at fólk eru troytt av, at minnilutar seta alt í veð – bæði samgongu og flokk – fyri at steðga málum, tey persónliga ikki kunnu taka undir við, so kunnu vit ikki verða annað enn samd í, at hetta hevur verið til stóran ampa fyri politiska arbeiðið og hevur tarnað neyðugum reformum og broytingum.
Løgmaður vísir eisini á, at tað eru hesir somu blokerandi minnilutarnir, sum nú hava hug at ressast við, nu teir merkja, at politiska gongdin gongur teimum ímóti.
Jú, tað er áhugavert at fylgja dagsins politikki. Ikki minst tí, at arbeitt verður tvørtur um samgongu- og andstøðumørk. Tað sást við makrelsamgonguni millum Tjóðveldi og samgonguna, og tað sást í »øl- og brennivínssamgonguni«, sum samtykti søguliga broyting í rúsdrekkalógini.
Men eru nýggir tónar at hóma í politiska arbeiðinum millum flokkarnar á tingi, so eru eisini nýggir tónar hoyra eitt nú innanfloks í Tjóðveldinum í hesum døgum, nú ósemja er millum limir floksins í stjórnarskipanarnevndini, Høgna Hoydal og Sjúrð Skaale. Orð sum »lygn« og »ósannindi« verða brúkt, hóast miðlarnir sum ikki einaferð fáa skotið í skógvarnar at leggja monnum orð í munnin. Vit fáa at síggja, hvussu leikur fer í hesi orrustu.
Men broytingar eru: Blokerandi minnilutar missa vald, skiftandi meirilutar gera søguligar semju, innanhýsis stríð um loysing – og ein fegin løgmaður, sum kann taka undir við næstan øllum.
Jú, business as usual, hví ikki tað?