uppsøgnina av Vestergaard. Eg veit av góðum grundum einki um tað viðgerðina í flokkinum, annað enn, at hon tók drúgva tíð. Men flokkurin hevði væl valið ímillum at nokta at halda fram í landsstýrissamarbeiðinum [...] og at allir íbúgvar landsins hava sama virði. Ein slík skriving hevur eisini tann vanda við sær, at hon kann øsa part fólkinum upp móti ætlanini og ímóti politikarum. Tí nevndi eg eisini øsingina, sum í

floksformaður í eini beinleiðis sending upp á 65 minuttir hevur havt møguleika fyri at siga alt tað, sum hon hevur upp á hjarta viðvíkjandi blokkstuðlinum. Útvarpið hevur skyldu lógásetta skyldu til í sínum

hann veit, at tann yvirtøkan, sum var av skúlafyrisitingini, kostar í dag nógv meira, enn hon kostaði, áðrenn hon varð yvirtikin, uttan at nakar tryggleiki er fyri at arbeiða verður gjørt betur. Tað at yvirtaka

berari miskunn. Vinarbond og fullveldi Men fyri at halda seg til sakina í fullveldisætlanini, so byggir hon á eina hugsjón, har tað verða føroyingar, sum fáa evsta vald yvir okkara land-, hav- og luftøki. Tað

avgerðina í verki. At kunna starvsfólk um eina avgerð er so nakað heilt annað. Tá er avgerðin tikin og hon stendur ikki til at vika. At Trivnaðartænastan eisini hevur fingið spariknívin at merkja, fekk Føroya

misnøgd, leggur hon afturat. – At stýrisformaðurin nú ger hetta til ein spurning um orð kann benda á, at hann ikki tekur innihaldið í skjølunum í nóg stórum álvara, sigur blaðstjórin. Hon heldur, at sama

tískil heldur ikki hoyringsskyldu. Hóast so fekk Eirikur Lindenskov yvirlýsingina sendandi áðrenn hon var send fjølmiðlum. Roynd var eisini gjørd at fáa orð á Eirik Lindenskov umvegis telefon áðrenn y

leikstjórnaður av amerikumanninum Roberti Redford, men jeg havi lisið bókina væl og virðiliga, og hon mann vera meiri eftirfarandi, ella hvat? Í hesi bók fært tú eina fatan av hugsanum hjá einum ungum

tað ígjøgnum, tí tað gav arbeiði til verkstaðið undir Heygum, sum AT átti. Vørðan bleiv so dýr, at hon fekk eykanavnið »Milliónkúgvin«. Eg veit ikki, um Karl Jespersen var við til hetta, tað skuldi ikki

bestemma allastaðni. Tú skrivar, at ein 70 ára gomul kona bleiv koyrd út, tað var rætt at gera tað, tí hon drakk sanniliga. (Nær hevur sodavatn verið í ølfløskum). Hesi konu havi eg møtt í einum klubba, ikki