hava fleiri boðað frá luttøku, nøkur kend, onnur ókend. Í ár er tað navnframi James Olsen, ein av okkara fremstu tónleikarum, sum verður frásøgumaður í Ársins Songrødd 2002. Sum nakað nýtt fáa luttakararnir

stjórnini, sum hann als ikki er samdur við, men bara má konstantera. ?Vit meta ikki grundlógin sum okkara grundlóg, men bert sum eina vanliga lóg. So fyri okkum er einki broytt, sigur Høgni Hoydal. Tá hann

glaður fyri, at fólk hava tikið so væl móti nýggju kurluni, sum helst skjótt verður ein partur av okkara dagligu talu.

eisini víst eitt sindur av misnøgd yvirfyri hesum, men vit verða noyddir at fylgja boðunum. Fleiri av okkara viðskiftafólki dáma væl at festa sær í eftir ein túr í hylinum, men hetta verður ikki møguligt longur

av hesum. Og í øllum førum ikki í skotløtuni. - Tað var ikki nakað, sum eg hugsaði um. Tríggir av okkara leikarum vórðu tá mansvardir, so tað ráddi bara um at skjóta, áðrenn vit vóru dømdir fyri nøl. Tá

skip og manning noyddust av landinum við fiskinum. Men væntast kann, at tað trýst, sum hevur verið á okkara marknað seinastu dagarnar partvís eisini er á útlendska marknaðinum, tí flest øll, sum kunnu vera

? ja, so ógvusligt, at eg græt. Grækaris, nú hevur tú lítið at týða. Tú, at fara at spilla mammu okkara so út sum tað ringasta eitt konufólk kann koma út fyri. Tað er ein so álvarslig ærumeiðing, ja, av

hesari bókini avvísa nógvar av teimum mytum, sum eru um tað føroyska samfelagið. Vit hava lært við okkara kanningum, at tað føroyska samfelagið er ógvuliga egin og fjøllbroyt. Tað ber ikki til at gera eina

Familjan hevur hevur mist ein góðan mann, pápa, verpápa og abba, og vit í Norðurlandahúsinum vilja sýna okkara stóru samkenslu við tykkum. Finnur. Takk fyri góð minnir. Stjóri og starvsfólk í Norðurlandahúsinum

n veksur, og títtleikin av demenssjúkum økist við aldrinum. Hetta prógva hagtøl úr granna-londum okkara. At varða av fólki við Alzheimers- ella aðrari demenssjúku er ógvuliga tyngjandi bæði sálarliga og