seg vakra til jólaborðhaldið. Hoyrdi onkran sniðgeva siga, at tað fullkomna plaggið far fram tað vakrasta á kroppinum og fjalir tað, sum er minni vakurt. Men hvat við enska orðatakinum “You´re never fully

teir koma, vit hava jú so nógv, sum vit skulu vísa teimum: hvussu væl vit hava prýtt býin, eitt tað vakrasta jólatræið, ið nakar hevur sæð, við stjørnu í toppinum, og ljós í trøunum við Gamla Bókhandil og

vælspælandi normanninum í Aalborg-málinum, so gav føroyingur okkara ikki upp og skoraði eisini dystsins vakrasta og frekasta mál við endan av fyrra hálvleiki til 14-8, skrivar heimasíðan hjá felagi hansara. Næsti

in skorað nógvar virðislønir fyri góðan og vakran seyð, og eitt nú átti hann heili 14 ár í slag vakrasta brundsseyðin í Sandoynni. - Vit hava gjøgnum árini eisini vunnið fleiri virðislønir við mjólkini

størstu gávurnar, eta dýrasta matin og prýða við fínasta jólaprýðinum. Tað dýrasta er ikki altíð tað vakrasta. Tað prýðiligasta er ikki altíð tað besta. Viðhvørt er tað einfaldasta vakrast og tað minst kon [...] vit finna, kann gerast stóra gleði okkara, tá vit læra/viðurkenna, at tað einfaldasta ofta er tað vakrasta og tað innara tað dýrabarasta. Soleiðis kunnu vit gera jólini einføld og hugnalig, sjálvt um umstøðurnar

førdur við “Teistanum” um Skopunarfjørð fyri seinastu ferð, var tað sum Skopun hevði latið seg í tað vakrasta hon átti. Hon var klødd í hvítt úr hamri og í sjógv. Mær tyktist, sum um Hamarin og Tunghamarin

m, ið segði frá, at kappróður fór at vera í Vági Ólavsøkudag. Góður kappróður er eisini ein hon vakrasta og stuttligasta framsýning, ið bjóðast kann Ólavsøkufólki, men hesin ídráttarleikur hevur ikki verið

Petur Kjærbo tríggjar tær fyrstu virðislønirnar, nr. 1, 2 og 3. Ein virðisløn var fyri besta og vakrasta veðrin, sum skal vera veturgamal ella eldri, og eisini her fekk veðrur hjá skopunarbóndanum - ikki

spadsera á. Eitt kvøld, vit sótu har um heystið, minnist eg, at tað var so óført norðlýsi. Eitt tað vakrasta eg havi sæð, og vit vóru heilt hug­tiknir. Umborð á einum dampara, ið lá inni á vesturu vág, blásti

síggja deyðan fyri fyrstu ferð. - Jarðarferðin var leygardagin, góða viku aftaná og tað var tann vakrasta jarðarferðin eg nakrantíð havi upplivað. Tey ungu settu sín dám á, tey høvdu miksað saman tónleik