sigur Føroya Rættur. Rætturin sigur, at, at hetta eru so álvarsligar ákærur, at tað er neyðugt at prógva tær. Men hetta hevur Almanna- og heilsumálastýrið ikki megnað. Ein orsøk til at Helena Dam á Neystabø
tey lesandi fáa skrivliga váttan frá lærustovninum um, at tey eru lesandi Síðani skulu tey lesandi prógva, at tey hava verið búðsitandi í Føroyum í minsta lagið fimm ár tilsamans. Hetta bústaðaryvirlitið
víðari, eru, geva honum nervar, sigur Terji: - Nei, tað heldi eg ikki. Eg haldi meg ikki hava nakað at prógva, tí eg havi prógvað tað eg vil. Dømingin Nógv hevur verið prátað um dømingina, eins og undanfarnar
veðrinum og náttúruni. Kring landið gera næmingar á miðnámsskúlunum og í framhaldsdeildini seg til at prógva, hvat teir hava lært, tí framtíðarvánirnar eru heftar at teim úrslitum, sum eru komin undir land
samskifti. ... sleppa at sita og gera seg klókan uppá, hvussu Romsfeld og hinir oljumagnatarnir úr Texas prógva, at Marx helst hevði rætt, tá ið hann helt uppá, at hjá kapitali snýr tað seg bara um tvinni ting
eftir við hálvlidnum løgum, sum verða blandað saman við gomlum stjørnuløgum hjá øðrum tónleikarum. Tá prógva teir, at teir ikki duga at syngja, og fólkini aftanfyri vísa, at tey hava mist áhugan fyri at fáa
fiskavirkjunum tá. Og nógvir handlar, o.a. vóru opnir sum vant. Tí hevur tað verður ómøguligt at prógva ein miss so væl, sum rætturin krevur fyri at taka undir við einum endurgjaldskravi. Men táið arb
eisini úr Gøtu, so valið er einfalt. Málið er at koma á føroyska landsliðið. Atli ætlar sær at prógva fyri landsliðsvenjaranum, at hann er nóg góður. – Eg hugdi nokk eitt sindur niður á føroyskan fótbólt [...] hevur sterkar meiningar, og tær torir hann at deila við fólkið. – Eg spæli best, tá eg havi nakað at prógva, sigur Atli at enda. So er spurningurin, um tað er nokk til eitt landsliðspláss og eitt gullheiðursmerki
Tað vóru ongi sjónlig merki á mær, og tá so long tíð er liðin, so verður tað bara verri og verri at prógva fyri ikki at siga, at tað als ikki ber til. Men Kristina er ikki beisk. Bara kedd. ? Mest av øllum
enda var einki annað at gera. Tað var Páll Petersen, sum kom til mín og ikki øvugt, og tað kann eg prógva. Fyri mær segði hann, at tað var ótolandi at vera í samgongu, tí Jan Christiansen hótti hann við